گپ و گفت مامانهای 1401

[شیطون خانم]

نونا پسر من در کل ارومه، اما مثل بچگی هاش نیست که خودش بشینه نیم ساعت با اسباب بازی هاش بازی کنه. باید باهاش بازی کنی. اونم بازی های هیجانی. اما خب اگر کاملا رو فرم باشه ( مریض نباشه، دندون درآوردن نباشه، سیر باشه، فول خوابیده باشه) باهاش ی کم بازی کنی خودش هم خورش در حد ده دقیقه ی ربع سرگرم میکنه اما تنها جرات ندارم بذارمش یعنی بره تو اتاق یا تو پذیرایی از جلو چشمم دور بشه میرم هی سر میزنم میام. یا کنارش میشینم میترسم کار خطرناک کنه. اما اگر اون حالت ها نباشه، سرویس میکنه باید همش باهاش بازی کنی. اونم بازی های اکتیو.

در مورد گوش گردن هم از من تقریبا حساب میبره اما از باباش نه زیاد. من اگر ی چیزی ج ی بهش بگم. نگام میکنه لوس میکنه میخنده بغض میکنه ببینه جواب نمیده ، بیشتر مولقع ، بی خیال میشه میره خخخ اما بعضی مواقع هم گریه میکنه