آرامش جان اعترافت رو خوندم...
بحث اطمینان پیدا کردن که توسط یه دکتری که قبولش داشته باشی انجام بشه که عالیه... حتما پیش دکتر برو...
ولی از نظر روحی خواستم یکم باهات صحبت کنم...
ببین اگر پسرت روی نمودار رنگ تولدش داره رشد میکنه، باور کن که مشکلی نداره... بچه معده ش مثل آدم بزرگ نیست... می بینی با 4 تا قاشق سیر سیر میشه...
این رو هم بدون شما هیچ مشکلی نداری و مامانی هستی مثل 99% مامانهای دیگه که بچه شون مثل شماست...
همینجا خودت یه آمار بگیر ببین بچه ها چطور با این مساله درگیرن و فکر نمیکنم کسی رو پیدا کنی که بچه ش براحتی بیاد و غذای جامد بخوره...
اگه داری می بینی بچه ای تپله، اولا وزن تولدش مهم بوده...
دوما ژنتیکی که داره مهم بوده
سوما متاسفانه متاسفانه بعضی خانواده ها میان بچه رو می نشونن جلوی تلویزیون یا با فیلم و آهنگ و اینها به بچه غذا میدن که خودش یه اشتباه بزرگه...
چهارما اصلا چرا تپل شه؟ تپلی خیلی خوبه؟ اونم تپلی که از کودکی روی بچه بمونه فوق العاده مضر و کاهش دادنش تقریبا غیرممکنه چون تعداد سلول چربی بچه بالا میره و بچه ریسک ابتلا به بیماری های غیرواگیرش میره بالا (مشکلات قلبی و عروقی، مشکلات کلیه و صفرا... مشکلات کلیوی... مشکل کلسترول و فشار خون... دیابت و قند خون... مادر امراض همون چاقیه...) والا طبق چیزی که من فهمیدم، قده که خیلی مهمه، بعدش وزن و موهاش... و کلا مهم اینه که روی نمودار رشد ثابت نشه یا افول قطعی (کاهش وزن) پیدا نکنه... حالا روی هر رنگی از نمودار هست...
می دونم پسرت کوچیکه و مطمئنا نگرانشی... منم خیلی تا 1 سالگی نگران بودم... ولی چه فایده ای داره؟ وقتی دکترش میگه اکی هست، اکی هست دیگه... چرا میای در خودت احساس بی کفایتی ایجاد می کنی؟؟؟ شما یک انسان رو از هیچ به اینجا رسوندی... خیلی کار بزرگی کردی به خدا... فقط ما خانمها این توانایی رو داریم... اصلا خودت رو بی دست و پا و بی کفایت نبین... بخاطر چی؟ بخاطر غذا نخوردن بچه...... تقریبا همه ی بچه ها سختشونه که از شیر حاضر و آماده بگذرن و برن به سمت غذای جامد... اینم دوره ایه که طی میشه... چرا اینقدر خودت رو سرزنش و تخریب می کنی؟ نکن خواهرم... نکن...
و سعی کن بیخیال این قضیه و حسادت بشی... حسادت خودت رو عقب میکشه و این رو بهت می قبولونه که تو نمی تونی... تو ناتوان از رسیدنی...حسادت فقط حس منفیه... هیچ دو بچه ای شبیه هم نیستن حتی دوقلو باشن... و شما با مقایسه ی یه سیستم تربیتی و ژنتیک متفاوت با پسر خودت، فقط انرژی منفی رو جذب می کنی... سعی کن حتی اگه حس حسادت خواست بیاد سراغت، یه ماشالله بگی و براش آرزوی سلامتی بکنی و کلا هم دور و برت رو از بچه های این مدلی خالی کن که دائم توی دام مقایسه نیفتی...
اگر بلد نیستی نمودار رو بخونی، قد و وزن تولد و الانش رو بگو بهت بگم آیا نرماله یا نه
بحث اطمینان پیدا کردن که توسط یه دکتری که قبولش داشته باشی انجام بشه که عالیه... حتما پیش دکتر برو...
ولی از نظر روحی خواستم یکم باهات صحبت کنم...
ببین اگر پسرت روی نمودار رنگ تولدش داره رشد میکنه، باور کن که مشکلی نداره... بچه معده ش مثل آدم بزرگ نیست... می بینی با 4 تا قاشق سیر سیر میشه...
این رو هم بدون شما هیچ مشکلی نداری و مامانی هستی مثل 99% مامانهای دیگه که بچه شون مثل شماست...
همینجا خودت یه آمار بگیر ببین بچه ها چطور با این مساله درگیرن و فکر نمیکنم کسی رو پیدا کنی که بچه ش براحتی بیاد و غذای جامد بخوره...
اگه داری می بینی بچه ای تپله، اولا وزن تولدش مهم بوده...
دوما ژنتیکی که داره مهم بوده
سوما متاسفانه متاسفانه بعضی خانواده ها میان بچه رو می نشونن جلوی تلویزیون یا با فیلم و آهنگ و اینها به بچه غذا میدن که خودش یه اشتباه بزرگه...
چهارما اصلا چرا تپل شه؟ تپلی خیلی خوبه؟ اونم تپلی که از کودکی روی بچه بمونه فوق العاده مضر و کاهش دادنش تقریبا غیرممکنه چون تعداد سلول چربی بچه بالا میره و بچه ریسک ابتلا به بیماری های غیرواگیرش میره بالا (مشکلات قلبی و عروقی، مشکلات کلیه و صفرا... مشکلات کلیوی... مشکل کلسترول و فشار خون... دیابت و قند خون... مادر امراض همون چاقیه...) والا طبق چیزی که من فهمیدم، قده که خیلی مهمه، بعدش وزن و موهاش... و کلا مهم اینه که روی نمودار رشد ثابت نشه یا افول قطعی (کاهش وزن) پیدا نکنه... حالا روی هر رنگی از نمودار هست...
می دونم پسرت کوچیکه و مطمئنا نگرانشی... منم خیلی تا 1 سالگی نگران بودم... ولی چه فایده ای داره؟ وقتی دکترش میگه اکی هست، اکی هست دیگه... چرا میای در خودت احساس بی کفایتی ایجاد می کنی؟؟؟ شما یک انسان رو از هیچ به اینجا رسوندی... خیلی کار بزرگی کردی به خدا... فقط ما خانمها این توانایی رو داریم... اصلا خودت رو بی دست و پا و بی کفایت نبین... بخاطر چی؟ بخاطر غذا نخوردن بچه...... تقریبا همه ی بچه ها سختشونه که از شیر حاضر و آماده بگذرن و برن به سمت غذای جامد... اینم دوره ایه که طی میشه... چرا اینقدر خودت رو سرزنش و تخریب می کنی؟ نکن خواهرم... نکن...
و سعی کن بیخیال این قضیه و حسادت بشی... حسادت خودت رو عقب میکشه و این رو بهت می قبولونه که تو نمی تونی... تو ناتوان از رسیدنی...حسادت فقط حس منفیه... هیچ دو بچه ای شبیه هم نیستن حتی دوقلو باشن... و شما با مقایسه ی یه سیستم تربیتی و ژنتیک متفاوت با پسر خودت، فقط انرژی منفی رو جذب می کنی... سعی کن حتی اگه حس حسادت خواست بیاد سراغت، یه ماشالله بگی و براش آرزوی سلامتی بکنی و کلا هم دور و برت رو از بچه های این مدلی خالی کن که دائم توی دام مقایسه نیفتی...
اگر بلد نیستی نمودار رو بخونی، قد و وزن تولد و الانش رو بگو بهت بگم آیا نرماله یا نه
آزاده نزادیـم کـه آزاد بمیریـم
با گریه بزادیم و به فریاد بمیریم
با جبر و جهالت به جهان پای نهادیم
تا عاقبت از این همه بیداد بمیریم
با گریه بزادیم و به فریاد بمیریم
با جبر و جهالت به جهان پای نهادیم
تا عاقبت از این همه بیداد بمیریم
![[-]](http://khanumha.com/images/collapse.png)