سلین جان خیلی متاسفم...
واقعا من فکر می کردم با حرفهایی که قبلا زدم تغییری توی تفکرات بچه ها می تونم ایجاد کنم...
ولی واقعا ناامید میشم...
از این به بعد روی صحبتم با شما نیستش عزیزم کلی میگم.... برای هر کسی که میخونه و توجه می کنه و احیانا پسر داره یا پسردار میشه...
اگر کشش مخالفت با ختنه رو ندارید نخونید بچه ها...
من انتظار ندارم همه، متوجه منظور من بشن...
ولی اگر حتی فقط یک انسان از این منجلاب نجات پیدا کنه، من واقعا از صمیم قلب خوشحال میشم...
اینکه میگن توی خاطر بچه ها نمی مونه، کاملا غلطه و مال زمانیه که کارهای بدی روی بچه ها انجام میدادن یا آزمایشاتی انجام می دادن روشون و... و توجیه می کردن که بچه یادش نمی مونه... حتی تکنیک های خواب رو روی بچه های یتیم خانه ها اجرا می کردن چون خانواده ها کشش این حجم از بی قراری رو نداشتن معمولا و شایدم رضایت نمیدادن... ولی یادمه یه جا گفته بود چون فکر می کردن بچه چیزی یادش نمی مونه دقیقا مثل حیوان آزمایشگاهی با بچه برخورد می کردن...
ولی به خدا اینطور نیست...
بچه حافظه داره...
حافظه خودآگاه و ناخودآگاه داره...
خودآگاه دست ماست ولی ناخودآگاه عقده ها و سایه ها رو می سازه...
و از بدو تولد و حتی دوران جنینی فعاله... به خدا فعاله بچه ها...
چطور نمی تونید در مقابل حرف بقیه مخالفت کنید؟
چرا تحقیق نمی کنید؟
مگه همه ی مثلا معلمای ادبیات سواد ریاضی دارن؟ مگه همه ی مهندس های راه، سواد مهندس های معمار رو دارن؟ به همین صورت، پزشک عمومی اصلا و ابدا تخصص و صلاحیت نظر تخصصی دادن روی موضوع اورورلوژی اطفال نداره... بچه ها چون تخصص های جداگانه دارن، پزشک متخصص اطفال به واقع فقط نقش غربالگری داره نه ختنه (که یه عمل تخصصیه)... نقش هدایت و ارجاع داره نه ارائه ی نظر تخصصی...
هر دکتری چیزی به شما میگه که حتما عمل کنید، چون ممکنههههههههههه (واقعا ممکنه و هر دکتری گفت اگر ختنه نکنید حتما عفونت می گیره، اون دکتر رو بندازید دور) عفونت کنه، از 3 تا متخصص اون عضو هم پرس و جو کنید... به خدا میارزه... مگه آپاندیس نداریم که ممکنه یه روزی بترکه و کل زندگی انسان رو بگیره، صفرا نیست مگه؟ اونم بترکه آدم می میره... پس چرا نمیایم خارجشون کنیم که یه وقت عفونت نکنه؟؟؟؟ چرا هیچ دکتری این رو نمی گه؟ آیا یه دکتر عمومی بگه الان صفرای بچه رو عمل کنید در بیارید که یه وقت نترکه به عقلش و تخصصش شک نمی کنید؟ آیا میذارید با یکی از مهمترین اندام های بدن بچه تون بسیار بی ملاحظه برخورد بشه؟؟؟؟؟ این دکتر عمومی بگه صفرا رو دربیارید و همین الان که سالمه بندازیدش دور، آیا نمی رید از دو تا متخصص گوارش کودکان هم سوال کنید؟ (حتی اگه بگیم خودمون نمی تونیم سرچ کنیم..)
اونوقت یه پوستی که خدا صلاح دیده و خودش بعنوان محافظ هست و اگه باهاش دستکاری انجام نشه خودش یکی از محافظان بچه هست رو میایم با تز در کردن های بقیه، ختنه کرده و دور می اندازیم.......عفونت احتمالی که خطر جانی هم برای هیچکس نداره و در صورت عفونت کردن، فوقش با یه دوره درمانی حل میشه و میره پی کارش... چرا آخه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ پس اونهایی که دختر دارن چیکار کنن؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ چرا برای دخترا که زودتر هم ممکنه عفونت کنن، هیچ راه حلی جز رعایت بهداشت توصیه نمیشه، ولی برای پسرا جای اینکه بگن بهداشت رو رعایت کنید و همیشه با آب تمیز بشورید و خشک کنید، میگن بکن بنداز دور؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ چرا باید اینطور باشه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
بچه ها من قبلا هم گفتم... با سه تا اورولوژیست اطفال که استاد دانشگاه بودن مشورت کردم.. هر سه با قاطعیت ختنه رو برای پیشگیری رد کردن و تاکید کردن که بچه دچار مشکل خواهد شد وقتی اینقدر زود ختنه بشه...
بچه یه موجود مستقله... جزئی از بدن ما نیست که براش تصمیم می گیریم...
چرا باید اجازه بدیم بقیه با نظراتشون روی برخورد ما با بچه مون تاثیر بذارن و ببریم بچه رو بخاطر عدم توانایی جواب دادنمون، مهرطلبیمون، بخاطر ناتوانی، نادانی، ناآگاهی و نامهربونی هامون بچه رو فدا کنیم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ بچه های کوچیک وقتی اینجوری مورد حمله قرار بگیرن، یک سری عقده های مرتبط با مادر درشون شکل می گیره... بچه حتی بخاطر درد کولیک و ریفلاکس و دل درد و همه چیز، مادر رو ملامت می کنه... و میره توی ناخودآگاهش... و تاثیر میذاره روی روحیه ی بچه... روی جهانبینی بچه... به خدا به همین سادگی نیست که بگیم ختنه کنیم تموم شه... آسیبی که بچه از ختنه می بینه غیر قابل شمارشه... نگاه نکنید که روانشناسای ایرانی یا دکترهای ایرانی، سن میدن برای ختنه... اینا اگه بگن ختنه نکنید، در کاسبیشون رو تخته می کنن... مجبورن حداقل یه سنی بگن که بچه یادش نمونه و خانواده هم کمتر اذیت شه فکر کنه ختنه کاری نداشت و زود تموم شد... گفتن اینکه ختنه از نظر علمی واجب نیست، یه استقلال خاصی میخواد، یه جسارت خاصی میخواد که همه این جرات و جسارت و استقلال فکری رو ندارن...
اگه شما حرف های آسیب دیده ها (جسمی و واقعی) رو در کمپین های مختلفی که تشکیل شده بشنوید، به خدا اگه بذارید کسی نظری در مورد بچه تون بده... همسرهای ماها اکثرا توی سنین کودکی مثلا 5 تا 7 سال ختنه شدن، واقعا خیلیاشون دچار مشکل هستن... توی گروه های خودمونی تون اگر دوست های بی رو دروایسی دارید برید بپرسید... من تقریبا دیدم فقط 20% رابطه ی مقعدی نداشتیم (چه در نامزدی چه بعدش) (اون 80% مجبور میشدن که رابطه داشته باشن و خودشون ابدا لذتی نمی بردن)... اکثرا مشکلات زودانزالی، مشکلات بی میلی، تحریک نشدن و... رو دیدیم که داشتن... خیلیاشون یه سری عقده های جنسی دارن... تمایلات نامتعارف... خیانت ها... خیلی از اینا یه رگش بر می گرده به ختنه... مردی که سطح نامتعادلی برای تحریک شدن داره، بعد از یه مدت از همسرش خسته میشه و میره دنبال خیانت چون دیگه با همسرش تحریک نمیشه... با رابطه ی اصلی تحریک نمیشه... اگه تحریک شه نمی تونه نگهداره...............
بچه ها خواهش می کنم ازتون...
من جای خواهر کوچیکتون...
تو رو خدا بدون تعصب، در مورد تصمیماتی که برای بچه هاتون می گیرید، تحقیق کنید...
حالا نه فقط ختنه، کلا در مورد همه چیز طبیعی بچه... درباره ی تغذیه ی مناسب... درباره ی خواب مناسب... درباره ی همین ختنه و سلامت بچه...
می دونم وقت کمه...
اعصابها ضعیفه...
ولی این اولین وظیفه ی ما بعنوان والده...
تو رو خدا از بچه هاتون حسابی دفاع کنید... اگه یکی بیاد جلوی چشمتون بچه تون رو بخواد داغ بذاره آیا دست اون آدم رو نمی شکنید و چشماشو از کاسه در نمیارید؟ چرا میذارید امثال این آدما بیان و با نظراتشون شما رو عاصی کنن و شما هم از بچه ی بی زبون انتقام بگیرید؟؟؟
به خداوندی خدا اگرررررر برای بچه ی شما مشکلی پیش بیاد یه مو از سرش کم شه اول از همه که میگن مادرزادیه (یه لغت کااااملا غلط که تمام بار بیماری رو به دوش مادر می ندازه با اینکه اکثر بیماری های وابسته به جنس، مربوط به جنس مذکره و اصطلاح صحیح، ارثی یا از بدو تولده... که در مورد آسیب های ختنه یا کج شدگی و این مسائل، اصلا همین ارثی هم صدق نمی کنه...)، (چون هر چی کوچیکتر، این عمل ها با ریسک بیشتره و براحتی ممکنه که قسمت های اصلی هم بریده شه و دور انداخته بشه)، همینایی که روی مخ شما رفتن مسئولیت قبول کنن... فوقش میگن کاااش میذاشتی بزرگتر میشد انجام می دادی وووو... هیچوقت نمی گن ببخشید که ما با پرسیدن سوال باعث شدیم شما کلافه شی و کار هیجانی کنی... هیچوقت با شما دنبال درمان نمیان (که درمان خاصی هم نداره البته و یه موضوع دائمی خواهد بود)... هیچوقت مسئولیت اشتباهشون رو قبول نمی کنن و حتی اگه به روشون بیارید، با گفتن اینکه مگه من چاقو گذاشته بودم بیخ گلوت، می خواستی خودت تحقیق کنی، دکتر خوب انتخاب کنی یا اصلا ختنه نکنی... و میان خود شما رو متهم می کنن...
بچه ها ما بعنوان مادر و آولین الگوهای بچه مون، اولین معلم ها و اولین مدافعین بچه مون، باید بتونیم در مقابل دخالت های دیگران در امور شخصی خودمون و خانواده مون (بچه و همسر)، جواب مناسب و تمام کننده ی حجت بدیم... بدون نگرانی و دغدغه و اینها... این سوالا چیزیه که از قبل باید براش آماده باشید... اصلا نذارید بحث ها به این سمت بره... اگر هم کسی اینقدر بی ادب بود که بپرسه، حتما حتما بگید این یک مساله ی خصوصیه و مربوط به من و همسر و پسرم و دکتر متخصصشه، من در این مورد با دیگران صحبت نمی کنم... در مورد هر چیز دیگه هم همینه... بعدا بچه تون بزرگتر میشه، درباره ی اخلاق و غذا خوردن و اینها نظر میدن، شما باید اینقدر مرز برای بچه قائل باشید که ضعف ها، مشکلات، گره ها و اشتباهاتش بین خودتون باشه و هیچکس از اونها خبر نداشته باشه و بچه بدونه و عمیقا بفهمه که شما قابل اعتمادید... نه کسی که رازهاش رو به بقیه میگه... حتی عکس بچه تون رو راحت به هر کسی ندید... برای بچه ی خودتون یه مرزی تعریف کنید، به شدت بهش احترام بذارید، بخصوص وقتی دیگران هستن و می بینن، حتما حتی اگه خیلی کوچیکه، با حترام با بچه صحبت کنید، ازش اجازه بگیرید، با خواهش، لطفا، تقاضاهاتون رو مطرح کنید، اگر برای بچه مشکلی پیش اومد حتما همدلی رو یاد بگیرید و همون رو اجرا کنید... دقیقا عین یه انسان بزرگ بهش احترام بذارید... بذارید انتخاب کردن رو یاد بگیره... دوتا لباس بذاید جلوش انتخاب کنه کدوم رو بپوشه... خودتون لباس زاپاس رو بردارید... اگه بدقلقلی می کنه، زانو بزنید و یه بغل گرم بهش بدید، پشتش بزنید، یه آهنگی که دوست داره بخونید، اگه آسیب دیده اونجا رو بوس کنید، نوازش کنید و... تا ملت بفهمن بچه ی شما مثل بقیه نیست... شما برای بچه تون ارزش قائلید و کسی حق نداره پاش رو از مرزهاش فراتر بذاره... حتما حتما در مورد این مسائلی که گفتم تحقیق کنید...
پس فردا میخواید از پوشک بگیرید، ممکنه هزار اتفاق بیفته، شما نباید برید اینها رو جایی بگید چون اینها مسائل خصوصی فرزند شماست... و تا مدتها توی ذهن همه می مونه... یکم زود بگیرید و جاش رو خیس کنه برچسب می خوره، خیس نکنه برای آینده پیش بینی بد میشه... دیر بگیرید لقب می گیره... ببرید دکتر، هزار انگ می چسبونن...
پس بخاطر روح خودتون و بخصوص بچه تون، از گفتن مسائل بچه به دیگران اکیدا خودداری کنید...
اولین قدم برای بریدن زبان دیگران برای دخالت در امر بچه داری، تعریف نکردن مشکلاته...
اگه یکی دو نفر آدم ایمن کمک کن دارید، یکم حرف زدن و خالی شدن، اشکال نداره... ولی اگه ندارید، با روانشناس حرف بزنید ولی با بقیه درد و دل نکنید... نه براشون مهمه، نه تخصصش رو دارن و نه می تونن کمک کنن و بدتر هلتون میدن توی چاه... و فقط یه موضوع غیبتشون میشید... پس حواستون به این مساله باشه که اگر کسی داره از موضوعات غیر مرتبط با خودش می پرسه، حتما با جوابی دندان شکن، حجت رو تموم کنید... که دیگه نه تنها از شما، از هیچکس دیگه هم این سوالات رو نپرسه... مگر وقتی تخصص گرفته... که بعیده اینجور آدما دنبال ارتقا باشن... چند تا بچه هم بزرگ کرده باشن، همین خود ماها، همسرای ماها، اینهمه مشکلات روانی مختلف رو داریم به دوش می کشیم... مگه سالم بزرگ شدیم که الان هم به این حرفها گوش بدیم؟
نه والا................................. فقط داریم قد خودمون و چند برابر خودمون درد به دوش می کشیم...
واقعا من فکر می کردم با حرفهایی که قبلا زدم تغییری توی تفکرات بچه ها می تونم ایجاد کنم...
ولی واقعا ناامید میشم...
از این به بعد روی صحبتم با شما نیستش عزیزم کلی میگم.... برای هر کسی که میخونه و توجه می کنه و احیانا پسر داره یا پسردار میشه...
اگر کشش مخالفت با ختنه رو ندارید نخونید بچه ها...
من انتظار ندارم همه، متوجه منظور من بشن...
ولی اگر حتی فقط یک انسان از این منجلاب نجات پیدا کنه، من واقعا از صمیم قلب خوشحال میشم...
اینکه میگن توی خاطر بچه ها نمی مونه، کاملا غلطه و مال زمانیه که کارهای بدی روی بچه ها انجام میدادن یا آزمایشاتی انجام می دادن روشون و... و توجیه می کردن که بچه یادش نمی مونه... حتی تکنیک های خواب رو روی بچه های یتیم خانه ها اجرا می کردن چون خانواده ها کشش این حجم از بی قراری رو نداشتن معمولا و شایدم رضایت نمیدادن... ولی یادمه یه جا گفته بود چون فکر می کردن بچه چیزی یادش نمی مونه دقیقا مثل حیوان آزمایشگاهی با بچه برخورد می کردن...
ولی به خدا اینطور نیست...
بچه حافظه داره...
حافظه خودآگاه و ناخودآگاه داره...
خودآگاه دست ماست ولی ناخودآگاه عقده ها و سایه ها رو می سازه...
و از بدو تولد و حتی دوران جنینی فعاله... به خدا فعاله بچه ها...
چطور نمی تونید در مقابل حرف بقیه مخالفت کنید؟
چرا تحقیق نمی کنید؟
مگه همه ی مثلا معلمای ادبیات سواد ریاضی دارن؟ مگه همه ی مهندس های راه، سواد مهندس های معمار رو دارن؟ به همین صورت، پزشک عمومی اصلا و ابدا تخصص و صلاحیت نظر تخصصی دادن روی موضوع اورورلوژی اطفال نداره... بچه ها چون تخصص های جداگانه دارن، پزشک متخصص اطفال به واقع فقط نقش غربالگری داره نه ختنه (که یه عمل تخصصیه)... نقش هدایت و ارجاع داره نه ارائه ی نظر تخصصی...
هر دکتری چیزی به شما میگه که حتما عمل کنید، چون ممکنههههههههههه (واقعا ممکنه و هر دکتری گفت اگر ختنه نکنید حتما عفونت می گیره، اون دکتر رو بندازید دور) عفونت کنه، از 3 تا متخصص اون عضو هم پرس و جو کنید... به خدا میارزه... مگه آپاندیس نداریم که ممکنه یه روزی بترکه و کل زندگی انسان رو بگیره، صفرا نیست مگه؟ اونم بترکه آدم می میره... پس چرا نمیایم خارجشون کنیم که یه وقت عفونت نکنه؟؟؟؟ چرا هیچ دکتری این رو نمی گه؟ آیا یه دکتر عمومی بگه الان صفرای بچه رو عمل کنید در بیارید که یه وقت نترکه به عقلش و تخصصش شک نمی کنید؟ آیا میذارید با یکی از مهمترین اندام های بدن بچه تون بسیار بی ملاحظه برخورد بشه؟؟؟؟؟ این دکتر عمومی بگه صفرا رو دربیارید و همین الان که سالمه بندازیدش دور، آیا نمی رید از دو تا متخصص گوارش کودکان هم سوال کنید؟ (حتی اگه بگیم خودمون نمی تونیم سرچ کنیم..)
اونوقت یه پوستی که خدا صلاح دیده و خودش بعنوان محافظ هست و اگه باهاش دستکاری انجام نشه خودش یکی از محافظان بچه هست رو میایم با تز در کردن های بقیه، ختنه کرده و دور می اندازیم.......عفونت احتمالی که خطر جانی هم برای هیچکس نداره و در صورت عفونت کردن، فوقش با یه دوره درمانی حل میشه و میره پی کارش... چرا آخه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ پس اونهایی که دختر دارن چیکار کنن؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ چرا برای دخترا که زودتر هم ممکنه عفونت کنن، هیچ راه حلی جز رعایت بهداشت توصیه نمیشه، ولی برای پسرا جای اینکه بگن بهداشت رو رعایت کنید و همیشه با آب تمیز بشورید و خشک کنید، میگن بکن بنداز دور؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ چرا باید اینطور باشه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
بچه ها من قبلا هم گفتم... با سه تا اورولوژیست اطفال که استاد دانشگاه بودن مشورت کردم.. هر سه با قاطعیت ختنه رو برای پیشگیری رد کردن و تاکید کردن که بچه دچار مشکل خواهد شد وقتی اینقدر زود ختنه بشه...
بچه یه موجود مستقله... جزئی از بدن ما نیست که براش تصمیم می گیریم...
چرا باید اجازه بدیم بقیه با نظراتشون روی برخورد ما با بچه مون تاثیر بذارن و ببریم بچه رو بخاطر عدم توانایی جواب دادنمون، مهرطلبیمون، بخاطر ناتوانی، نادانی، ناآگاهی و نامهربونی هامون بچه رو فدا کنیم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ بچه های کوچیک وقتی اینجوری مورد حمله قرار بگیرن، یک سری عقده های مرتبط با مادر درشون شکل می گیره... بچه حتی بخاطر درد کولیک و ریفلاکس و دل درد و همه چیز، مادر رو ملامت می کنه... و میره توی ناخودآگاهش... و تاثیر میذاره روی روحیه ی بچه... روی جهانبینی بچه... به خدا به همین سادگی نیست که بگیم ختنه کنیم تموم شه... آسیبی که بچه از ختنه می بینه غیر قابل شمارشه... نگاه نکنید که روانشناسای ایرانی یا دکترهای ایرانی، سن میدن برای ختنه... اینا اگه بگن ختنه نکنید، در کاسبیشون رو تخته می کنن... مجبورن حداقل یه سنی بگن که بچه یادش نمونه و خانواده هم کمتر اذیت شه فکر کنه ختنه کاری نداشت و زود تموم شد... گفتن اینکه ختنه از نظر علمی واجب نیست، یه استقلال خاصی میخواد، یه جسارت خاصی میخواد که همه این جرات و جسارت و استقلال فکری رو ندارن...
اگه شما حرف های آسیب دیده ها (جسمی و واقعی) رو در کمپین های مختلفی که تشکیل شده بشنوید، به خدا اگه بذارید کسی نظری در مورد بچه تون بده... همسرهای ماها اکثرا توی سنین کودکی مثلا 5 تا 7 سال ختنه شدن، واقعا خیلیاشون دچار مشکل هستن... توی گروه های خودمونی تون اگر دوست های بی رو دروایسی دارید برید بپرسید... من تقریبا دیدم فقط 20% رابطه ی مقعدی نداشتیم (چه در نامزدی چه بعدش) (اون 80% مجبور میشدن که رابطه داشته باشن و خودشون ابدا لذتی نمی بردن)... اکثرا مشکلات زودانزالی، مشکلات بی میلی، تحریک نشدن و... رو دیدیم که داشتن... خیلیاشون یه سری عقده های جنسی دارن... تمایلات نامتعارف... خیانت ها... خیلی از اینا یه رگش بر می گرده به ختنه... مردی که سطح نامتعادلی برای تحریک شدن داره، بعد از یه مدت از همسرش خسته میشه و میره دنبال خیانت چون دیگه با همسرش تحریک نمیشه... با رابطه ی اصلی تحریک نمیشه... اگه تحریک شه نمی تونه نگهداره...............
بچه ها خواهش می کنم ازتون...
من جای خواهر کوچیکتون...
تو رو خدا بدون تعصب، در مورد تصمیماتی که برای بچه هاتون می گیرید، تحقیق کنید...
حالا نه فقط ختنه، کلا در مورد همه چیز طبیعی بچه... درباره ی تغذیه ی مناسب... درباره ی خواب مناسب... درباره ی همین ختنه و سلامت بچه...
می دونم وقت کمه...
اعصابها ضعیفه...
ولی این اولین وظیفه ی ما بعنوان والده...
تو رو خدا از بچه هاتون حسابی دفاع کنید... اگه یکی بیاد جلوی چشمتون بچه تون رو بخواد داغ بذاره آیا دست اون آدم رو نمی شکنید و چشماشو از کاسه در نمیارید؟ چرا میذارید امثال این آدما بیان و با نظراتشون شما رو عاصی کنن و شما هم از بچه ی بی زبون انتقام بگیرید؟؟؟
به خداوندی خدا اگرررررر برای بچه ی شما مشکلی پیش بیاد یه مو از سرش کم شه اول از همه که میگن مادرزادیه (یه لغت کااااملا غلط که تمام بار بیماری رو به دوش مادر می ندازه با اینکه اکثر بیماری های وابسته به جنس، مربوط به جنس مذکره و اصطلاح صحیح، ارثی یا از بدو تولده... که در مورد آسیب های ختنه یا کج شدگی و این مسائل، اصلا همین ارثی هم صدق نمی کنه...)، (چون هر چی کوچیکتر، این عمل ها با ریسک بیشتره و براحتی ممکنه که قسمت های اصلی هم بریده شه و دور انداخته بشه)، همینایی که روی مخ شما رفتن مسئولیت قبول کنن... فوقش میگن کاااش میذاشتی بزرگتر میشد انجام می دادی وووو... هیچوقت نمی گن ببخشید که ما با پرسیدن سوال باعث شدیم شما کلافه شی و کار هیجانی کنی... هیچوقت با شما دنبال درمان نمیان (که درمان خاصی هم نداره البته و یه موضوع دائمی خواهد بود)... هیچوقت مسئولیت اشتباهشون رو قبول نمی کنن و حتی اگه به روشون بیارید، با گفتن اینکه مگه من چاقو گذاشته بودم بیخ گلوت، می خواستی خودت تحقیق کنی، دکتر خوب انتخاب کنی یا اصلا ختنه نکنی... و میان خود شما رو متهم می کنن...
بچه ها ما بعنوان مادر و آولین الگوهای بچه مون، اولین معلم ها و اولین مدافعین بچه مون، باید بتونیم در مقابل دخالت های دیگران در امور شخصی خودمون و خانواده مون (بچه و همسر)، جواب مناسب و تمام کننده ی حجت بدیم... بدون نگرانی و دغدغه و اینها... این سوالا چیزیه که از قبل باید براش آماده باشید... اصلا نذارید بحث ها به این سمت بره... اگر هم کسی اینقدر بی ادب بود که بپرسه، حتما حتما بگید این یک مساله ی خصوصیه و مربوط به من و همسر و پسرم و دکتر متخصصشه، من در این مورد با دیگران صحبت نمی کنم... در مورد هر چیز دیگه هم همینه... بعدا بچه تون بزرگتر میشه، درباره ی اخلاق و غذا خوردن و اینها نظر میدن، شما باید اینقدر مرز برای بچه قائل باشید که ضعف ها، مشکلات، گره ها و اشتباهاتش بین خودتون باشه و هیچکس از اونها خبر نداشته باشه و بچه بدونه و عمیقا بفهمه که شما قابل اعتمادید... نه کسی که رازهاش رو به بقیه میگه... حتی عکس بچه تون رو راحت به هر کسی ندید... برای بچه ی خودتون یه مرزی تعریف کنید، به شدت بهش احترام بذارید، بخصوص وقتی دیگران هستن و می بینن، حتما حتی اگه خیلی کوچیکه، با حترام با بچه صحبت کنید، ازش اجازه بگیرید، با خواهش، لطفا، تقاضاهاتون رو مطرح کنید، اگر برای بچه مشکلی پیش اومد حتما همدلی رو یاد بگیرید و همون رو اجرا کنید... دقیقا عین یه انسان بزرگ بهش احترام بذارید... بذارید انتخاب کردن رو یاد بگیره... دوتا لباس بذاید جلوش انتخاب کنه کدوم رو بپوشه... خودتون لباس زاپاس رو بردارید... اگه بدقلقلی می کنه، زانو بزنید و یه بغل گرم بهش بدید، پشتش بزنید، یه آهنگی که دوست داره بخونید، اگه آسیب دیده اونجا رو بوس کنید، نوازش کنید و... تا ملت بفهمن بچه ی شما مثل بقیه نیست... شما برای بچه تون ارزش قائلید و کسی حق نداره پاش رو از مرزهاش فراتر بذاره... حتما حتما در مورد این مسائلی که گفتم تحقیق کنید...
پس فردا میخواید از پوشک بگیرید، ممکنه هزار اتفاق بیفته، شما نباید برید اینها رو جایی بگید چون اینها مسائل خصوصی فرزند شماست... و تا مدتها توی ذهن همه می مونه... یکم زود بگیرید و جاش رو خیس کنه برچسب می خوره، خیس نکنه برای آینده پیش بینی بد میشه... دیر بگیرید لقب می گیره... ببرید دکتر، هزار انگ می چسبونن...
پس بخاطر روح خودتون و بخصوص بچه تون، از گفتن مسائل بچه به دیگران اکیدا خودداری کنید...
اولین قدم برای بریدن زبان دیگران برای دخالت در امر بچه داری، تعریف نکردن مشکلاته...
اگه یکی دو نفر آدم ایمن کمک کن دارید، یکم حرف زدن و خالی شدن، اشکال نداره... ولی اگه ندارید، با روانشناس حرف بزنید ولی با بقیه درد و دل نکنید... نه براشون مهمه، نه تخصصش رو دارن و نه می تونن کمک کنن و بدتر هلتون میدن توی چاه... و فقط یه موضوع غیبتشون میشید... پس حواستون به این مساله باشه که اگر کسی داره از موضوعات غیر مرتبط با خودش می پرسه، حتما با جوابی دندان شکن، حجت رو تموم کنید... که دیگه نه تنها از شما، از هیچکس دیگه هم این سوالات رو نپرسه... مگر وقتی تخصص گرفته... که بعیده اینجور آدما دنبال ارتقا باشن... چند تا بچه هم بزرگ کرده باشن، همین خود ماها، همسرای ماها، اینهمه مشکلات روانی مختلف رو داریم به دوش می کشیم... مگه سالم بزرگ شدیم که الان هم به این حرفها گوش بدیم؟
نه والا................................. فقط داریم قد خودمون و چند برابر خودمون درد به دوش می کشیم...
آزاده نزادیـم کـه آزاد بمیریـم
با گریه بزادیم و به فریاد بمیریم
با جبر و جهالت به جهان پای نهادیم
تا عاقبت از این همه بیداد بمیریم
با گریه بزادیم و به فریاد بمیریم
با جبر و جهالت به جهان پای نهادیم
تا عاقبت از این همه بیداد بمیریم
![[-]](http://khanumha.com/images/collapse.png)