آفرین ثمین، این نکته که اشاره کردی هم خیلی خیلی مهم بود. این حالت حتی بیشتر از «پسره من» رو مخِ من میره!
آرزو دقیقاَ مسأله اینه که تو مدرسه به ما یاد دادن «گزاردن» برای مثلاَ نماز گزاردن و ادا کردن کارهایی از این دست استفاده میشه و در بقیه مواقع باید فعل «گذاشتن» رو استفاده کنیم، و من این روزا با خودم میگم کاش اصلاَ تو مدرسه راجع به «گزاردن» حرفی نمیزدن که انقدر بچهها مغزشون درگیر این «ز» و «ذ» نشه و همه چیز رو با «ذ» بنویسن. چون بیشتر از مصدر «گذاشتن» استفاده میکنیم تا «گزاردن».
آرزو دقیقاَ مسأله اینه که تو مدرسه به ما یاد دادن «گزاردن» برای مثلاَ نماز گزاردن و ادا کردن کارهایی از این دست استفاده میشه و در بقیه مواقع باید فعل «گذاشتن» رو استفاده کنیم، و من این روزا با خودم میگم کاش اصلاَ تو مدرسه راجع به «گزاردن» حرفی نمیزدن که انقدر بچهها مغزشون درگیر این «ز» و «ذ» نشه و همه چیز رو با «ذ» بنویسن. چون بیشتر از مصدر «گذاشتن» استفاده میکنیم تا «گزاردن».