ما یه بار اشتباه کردیم و اول ازدواج (۵ سال پیش) برای پول پیش خونه ۳۰ تا سکه فروختیم، اون موقع میشد ۵۰ میلیون حدوداَ. اجارهمون ۳ میلیون بود، حقوقمون رو همدیگه تقریباَ ۱۰ میلیون بود، گوشت از گرونترین قصابیها کیلویی ۸۰ هزار تومن بود. خیلی راااحت میتونستیم ۵ میلیون اجاره بدیم و قطعاَ صابخونه دیگه پول پیش براش هیچ اهمیتی نمیداشت (اون موقع ۳ میلیونم خدایی اجارهی زیادی بود، دیگه چه برسه به ۵ میلیون). حتی میتونستیم واسه اجارههای بعدی چک بدیم که صابخونه هم خیالش راحت باشه ولی اون سکهها رو نفروشیم. در حالی که همون زمان اطرافیان میگفتن واای اجاره ندین حیفه، پول پیش بیشتر بدین. ولی همهمون دیدیم چی شد دیگه!
خلاصه من باشم خونهی اطراف شهر رو برای پول پیش خونه نمیفروشم.
اون سکهها رو هم زمان دوستیمون جفتمون خریده بودیم واسه پسانداز. تعداد سکههایی که داشتیم هم بیشتر بود، باز خوب شد شوهرم عقل به خرج داد گفت کلشون رو برای پول پیش نفروشیم و بذار اجارهی بالا بدیم.
خلاصه من باشم خونهی اطراف شهر رو برای پول پیش خونه نمیفروشم.
اون سکهها رو هم زمان دوستیمون جفتمون خریده بودیم واسه پسانداز. تعداد سکههایی که داشتیم هم بیشتر بود، باز خوب شد شوهرم عقل به خرج داد گفت کلشون رو برای پول پیش نفروشیم و بذار اجارهی بالا بدیم.