۱۴۰۰/۱۰/۴، ۰۶:۴۸ عصر
هانیل جان به نظرم یکم از این مشکلاتت از سر کم تجربگی در مقابل جنس مخالفه...
و بخصوص ماهایی که مادرامون شاغل بودن، همیشه یه حفره ای داریم که نمی دونیم چطور درخواست پول کنیم... من حالا از همون پدرمم نمی تونستم درخواست پول کنم، و از همون محیط یهو اومدم توی زندگی مشترک و اوایل مرگ بود برام که بگم پول ندارم...
حالا ما کلا هیچی نداشتیم ولی شخصا سر هزینه کردن پولی که خودم درنیاوردم (به جز هدیه)، واقعا واقعا مشکل دارم... خیلی وقتا ته حسابم دو رقمی بود ولی روم نمیشد که نه، دوست نداشتم به همسرم بگم پول بریزه به حساب... حساب اصلی ما هم مشترکه... و کنترل این پول که خرج خونه و زندگی هست، بیشتر دست من و کمتر همسره (بالاخره خانم بیشتر خریدا و هزینه ها رو انجام میده حتی لوازمی که مال مرده خانما بیشتر دنبال خریدشن مثل لباس و وسائل بهداشتی وووو...)...
ولی بیشترین بخش پول خب برنامه ریزیش با همسره چون توی تخصصش سرمایه گذاری می کنه ولی با مشورت همدیگه این کارو می کنیم...
حرف زدن خیلیییییی مهمه و کلید مشکل من بوده... هر دو طرف باید انتظارات هم رو بدونن...
و دیگه بعد از 10 سال دیگه شرم ندارم از اینکه بگم پول بده... چون او هم دوست داره من در شرایط خوبی باشم ولی آگاهی لازم رو نداره... من فقط میگم حساب اومد زیر X تومن... (حداقلی که در نظر گرفتیم توی حساب باشه)...
و خب داری میگی که همسرت پول میده، باهم برید خرید تا حساب کنه، بهش بگو یه کارت خرید و مخارج بشه و اون حساب باید مقدار مشخصی توش پول باشه همیشه و کمتر از یه حدی که شد، حتما شارژ شه...
شما هم حقوقت رو الکی خرج نکن... برو هر ماه یه سکه یا نیم یا حتی طلا بگیر که همسرت ببینه فکر اقتصادی داری که بتونه بهت اعتماد کنه...
اگه پولت رو بیاری توی خونه، باید از همه چیز هم به نسبتی که حقوق آوردی توی خونه، چیزی به نامت بشه...
نمیخواد خیلی اولش واضح اینو بگی... ولی ببین اول همسرت چطور ادمیه... از زبون یکی از دوست یا همکارات تعریف کن که فلانی خونه خرید زد به اسم خانمش (نه یهویی، طی مثلا 1-2 ماه، تعریف کن دنبال خونه ان، پسندیدن، دارن میرن سر معامله وووو...) ببین همسرت چه عکس العملی نشون میده... اگه گفت چقدر طرف بی فکره، حتما باید توجه کنی و نگران آینده باشی... اگه دیدی نه ریلکس گفت مثلا مبارک باشه، خب می فهمی که همسرت مرد همراهیه... و نگرانیت زیاد به جا نیست...
ولی در کل اگه شک داری، یه درصدی از حقوقت رو بذار کنار همیشه... اصلا انگار اون پول رو نداری... مثلا 20% (برای به دست آوردن رقم دقیق باید مطالعه کنی و با مثلا لایف کوچ صحبت کنی که راهنماییت کنه)... و روی همون پولی هم که درمیاری، دقیق برنامه ریزی کنی، وام خوب بگیری و زمین و ملک و طلا و دلار یا هر چیز ارزش دار دیگه ای که تخصصی توش داری بخری و بذاری کنار... اگه همسرت از اینایی که چیزی به اسم زن نمی کنن، لازمه که جدی تر به مساله نگاه هم بکنی... ولی وقت بذار روی حرف زدن با احترام کامل و با هدف شناخت همسرت...
و بخصوص ماهایی که مادرامون شاغل بودن، همیشه یه حفره ای داریم که نمی دونیم چطور درخواست پول کنیم... من حالا از همون پدرمم نمی تونستم درخواست پول کنم، و از همون محیط یهو اومدم توی زندگی مشترک و اوایل مرگ بود برام که بگم پول ندارم...
حالا ما کلا هیچی نداشتیم ولی شخصا سر هزینه کردن پولی که خودم درنیاوردم (به جز هدیه)، واقعا واقعا مشکل دارم... خیلی وقتا ته حسابم دو رقمی بود ولی روم نمیشد که نه، دوست نداشتم به همسرم بگم پول بریزه به حساب... حساب اصلی ما هم مشترکه... و کنترل این پول که خرج خونه و زندگی هست، بیشتر دست من و کمتر همسره (بالاخره خانم بیشتر خریدا و هزینه ها رو انجام میده حتی لوازمی که مال مرده خانما بیشتر دنبال خریدشن مثل لباس و وسائل بهداشتی وووو...)...
ولی بیشترین بخش پول خب برنامه ریزیش با همسره چون توی تخصصش سرمایه گذاری می کنه ولی با مشورت همدیگه این کارو می کنیم...
حرف زدن خیلیییییی مهمه و کلید مشکل من بوده... هر دو طرف باید انتظارات هم رو بدونن...
و دیگه بعد از 10 سال دیگه شرم ندارم از اینکه بگم پول بده... چون او هم دوست داره من در شرایط خوبی باشم ولی آگاهی لازم رو نداره... من فقط میگم حساب اومد زیر X تومن... (حداقلی که در نظر گرفتیم توی حساب باشه)...
و خب داری میگی که همسرت پول میده، باهم برید خرید تا حساب کنه، بهش بگو یه کارت خرید و مخارج بشه و اون حساب باید مقدار مشخصی توش پول باشه همیشه و کمتر از یه حدی که شد، حتما شارژ شه...
شما هم حقوقت رو الکی خرج نکن... برو هر ماه یه سکه یا نیم یا حتی طلا بگیر که همسرت ببینه فکر اقتصادی داری که بتونه بهت اعتماد کنه...
اگه پولت رو بیاری توی خونه، باید از همه چیز هم به نسبتی که حقوق آوردی توی خونه، چیزی به نامت بشه...
نمیخواد خیلی اولش واضح اینو بگی... ولی ببین اول همسرت چطور ادمیه... از زبون یکی از دوست یا همکارات تعریف کن که فلانی خونه خرید زد به اسم خانمش (نه یهویی، طی مثلا 1-2 ماه، تعریف کن دنبال خونه ان، پسندیدن، دارن میرن سر معامله وووو...) ببین همسرت چه عکس العملی نشون میده... اگه گفت چقدر طرف بی فکره، حتما باید توجه کنی و نگران آینده باشی... اگه دیدی نه ریلکس گفت مثلا مبارک باشه، خب می فهمی که همسرت مرد همراهیه... و نگرانیت زیاد به جا نیست...
ولی در کل اگه شک داری، یه درصدی از حقوقت رو بذار کنار همیشه... اصلا انگار اون پول رو نداری... مثلا 20% (برای به دست آوردن رقم دقیق باید مطالعه کنی و با مثلا لایف کوچ صحبت کنی که راهنماییت کنه)... و روی همون پولی هم که درمیاری، دقیق برنامه ریزی کنی، وام خوب بگیری و زمین و ملک و طلا و دلار یا هر چیز ارزش دار دیگه ای که تخصصی توش داری بخری و بذاری کنار... اگه همسرت از اینایی که چیزی به اسم زن نمی کنن، لازمه که جدی تر به مساله نگاه هم بکنی... ولی وقت بذار روی حرف زدن با احترام کامل و با هدف شناخت همسرت...
آزاده نزادیـم کـه آزاد بمیریـم
با گریه بزادیم و به فریاد بمیریم
با جبر و جهالت به جهان پای نهادیم
تا عاقبت از این همه بیداد بمیریم
با گریه بزادیم و به فریاد بمیریم
با جبر و جهالت به جهان پای نهادیم
تا عاقبت از این همه بیداد بمیریم