نونا جون ببین وقتی واندرویکس تموم میشه، همه چیز تموم نمیشه که فکر کنی بعد از اتمام هر لیپ، الان همه چی آروم میشه!!! نه واقعا.... این شرایط دیگه تا بچه هست، دائم وجود داره در اشکال مختلف... ولی یاد گرفتن این مهارت ها مال 18 ماه اول خیلی منظم و قابل پیش بینیه و مطالعه شده و کتاب و سایت هم داره که خب متاسفانه هنوز ترجمه نشدن و جدیده و منم واقعا خیلی از مطالبش رو نمیدونم... باز مثلا بعد از 18 ماهگی، میشه همون که به لج بازی معروفه (تنتروم ها)... و باز بزرگتر که میشه همینطور شرایط جدید پیش میاد...
در مورد واندرویکس، بچه یه چیزی رو توی اون هفته های طوفانی که یاد میگیره (مثل ضربه ای که به آدم وارد میشه...)، و دیگه هیچوقت مثل قبل از هر واندرویکس نمیشه... فقط یکم فروکش میکنه چون مهارت جدیده برای بچه جا میفته... یعنی شما در هر واندرویکس، یه سری چیزای جدید اضافه میشه... و برای اون ضربه ی وارد شده، بهتره آماده باشید نه اینکه بعد از اتمام واندرویکس معجزه بشه و بچه خودبخود همه چیزش اکی شه ووو... نه... فقط باید با چسبیدن به روتین ها دوباره بچه رو به مسیر درستش برگردونیم که به اون عادتی که یاد گرفته، عادت کنه... صرفا فقط آگاهیه که بچه توی این چند هفته چی داره یاد میگیره و می تونید چه بازی هایی بکنید و بهتر کنار بیاید باهاش... و خب از نظر روانی و مثلا کمک گرفتن یا پر کردن یخچال و اینها می تونید روش حساب کنید که آماده ی اون ضربه هه باشید...
الان من میگم مثلا 2 سالگی خوب میشه، نه اینکه دیگه هییییییچ مشکلی نیست... نههههه
ما هستیم که قوی تر میشیم...
آره بچه تا 2 سالگی خودش غذا میخوره، خوابش خیلی منظم و مرتب شده (اگه کار کرده باشیم باهاشون یا ژنشون خوب باشه
)، خیلی کارها رو خودش میکنه... میشه باهاش بازی کرد، بازی براش درست کرد، کتاب خوند و می فهمه... دستورپذیری پیدا می کنه و... ولی واقعا هنوووووز گریه و بی قراری هست، تنتروم ها، مقاومت در مقابل خوردن، مسواک، خوابیدن، مشکل به خونه برگشتن که نمیخواد بیاد خونه... هنوز این مسائل هست... ولی از نظر منی که خودم تنهایی بزرگش کردم، الان خیلی همه چیز بهتره... ولی ممکنه خیلیا فکر کنن واااای اولاش خیلی خوب بود... ولی از نظر من بزرگ که میشن بهتر میشه... باز به دیدگاه هر کس بستگی داره....
واقعا الهام جان درست میگن... مثل یویو هست... یکی از خواصش خوب میشه، یکی بد میشه... واقعا چاره ای هم نداره... یکم در موردش بخونید می بینید طبیعیه...
در مورد واندرویکس، بچه یه چیزی رو توی اون هفته های طوفانی که یاد میگیره (مثل ضربه ای که به آدم وارد میشه...)، و دیگه هیچوقت مثل قبل از هر واندرویکس نمیشه... فقط یکم فروکش میکنه چون مهارت جدیده برای بچه جا میفته... یعنی شما در هر واندرویکس، یه سری چیزای جدید اضافه میشه... و برای اون ضربه ی وارد شده، بهتره آماده باشید نه اینکه بعد از اتمام واندرویکس معجزه بشه و بچه خودبخود همه چیزش اکی شه ووو... نه... فقط باید با چسبیدن به روتین ها دوباره بچه رو به مسیر درستش برگردونیم که به اون عادتی که یاد گرفته، عادت کنه... صرفا فقط آگاهیه که بچه توی این چند هفته چی داره یاد میگیره و می تونید چه بازی هایی بکنید و بهتر کنار بیاید باهاش... و خب از نظر روانی و مثلا کمک گرفتن یا پر کردن یخچال و اینها می تونید روش حساب کنید که آماده ی اون ضربه هه باشید...
الان من میگم مثلا 2 سالگی خوب میشه، نه اینکه دیگه هییییییچ مشکلی نیست... نههههه
ما هستیم که قوی تر میشیم...
آره بچه تا 2 سالگی خودش غذا میخوره، خوابش خیلی منظم و مرتب شده (اگه کار کرده باشیم باهاشون یا ژنشون خوب باشه
)، خیلی کارها رو خودش میکنه... میشه باهاش بازی کرد، بازی براش درست کرد، کتاب خوند و می فهمه... دستورپذیری پیدا می کنه و... ولی واقعا هنوووووز گریه و بی قراری هست، تنتروم ها، مقاومت در مقابل خوردن، مسواک، خوابیدن، مشکل به خونه برگشتن که نمیخواد بیاد خونه... هنوز این مسائل هست... ولی از نظر منی که خودم تنهایی بزرگش کردم، الان خیلی همه چیز بهتره... ولی ممکنه خیلیا فکر کنن واااای اولاش خیلی خوب بود... ولی از نظر من بزرگ که میشن بهتر میشه... باز به دیدگاه هر کس بستگی داره....واقعا الهام جان درست میگن... مثل یویو هست... یکی از خواصش خوب میشه، یکی بد میشه... واقعا چاره ای هم نداره... یکم در موردش بخونید می بینید طبیعیه...
آزاده نزادیـم کـه آزاد بمیریـم
با گریه بزادیم و به فریاد بمیریم
با جبر و جهالت به جهان پای نهادیم
تا عاقبت از این همه بیداد بمیریم
با گریه بزادیم و به فریاد بمیریم
با جبر و جهالت به جهان پای نهادیم
تا عاقبت از این همه بیداد بمیریم
![[-]](http://khanumha.com/images/collapse.png)