گپ و گفت مامانهای ۱۴۰۰

[Rose]

وای راست میگی رز جون؟؟؟
یعنی از پسر من انتایم تر تو واندرویکسم هسسسسست آیاااا؟؟!!!
اره دقیقا من قدم قدم ازش دور نیشم و با دالی بازی میام دو دقیقه تو اشپزخونه کارمو کنم از اینجام هی بلند بلند شعر میخونم براش تا گریه نکنه 
مرسی که گفتی عزیزم

آره بابا
نه ببین اکثر بچه ها همینطورن...
ولی خب خیلیا متوجهش نمیشن... 
جامعه ای که روش مطالعه شده خیلی بزرگه واقعا...
من خودم اگه نمی نوشتم بزنم به در یخچال اصلا یادم نمی موند... چون اینقدر همیشه داغون و خسته بودم که همش برام عذاب بود... بخصوص کولیک و ریفلاکس و عدم تحمل لاکتوز باعث میشد تقریبا همیشه حالش بد باشه... ولی خب همین که بدونم چه مهارتی داره یاد میگیره و دلایل این بی تابیا چیه، باعث میشد یکم آروم باشم که مثلا روده ش در حال انفجار نیست یا طحالش نترکیده (بسکه این بچه گریه می کرد...............) یا بهم خوردن خوابش تقصیر من نیست... بدخوراکیش طبیعیه ووووووو... خیلی وقتا همسرم می فهمید که توی واندرویکسیم... میگفت این بچه یه چیزیشه، چک کن ببین توی واندرویکس نیستیم؟......... برای خودم شرایط همیشه زجرآور بودش.... ولی کسی که زمان کمتری پیش بچه باشه (ولی کماکان مراقبت از بچه رو بطور منظم انجام بده) متوجه میشه که بچه یه تغییری کرده و عصبیه... قدیمیا میگفتن بچه هر هفته ش یه جوره و بعد هر واکسن یه ناآرومی جدید دارن... ولی الان اون دوره ها توی واندرویکس تفکیک و مرتب و مطالعه شده...
شما واقعا دقیق هستی توی شرایط بچه... و احتمالا تفاوتی بین فازها برات دیده میشه که اینقدر پسرت آن تایمه