گپ و گفت مامانهای ۱۴۰۰

[nona]

ماری جون همه اینا رو امتحان کردم خود من چون تمام ساعتا که بغلم بود یا داشتم سرچ میکردم یا مشاوره آنلاین میگرفتم یا از دوستان و خانواده میپرسیدم
حتی پیشونی چسبوندم بهش بغل دستش دراز کشیدم دست و پاهاشو‌گرفتم ناز کردم نه یکی دوبار بالای صد باز
خواستم واکنشامو‌ با تاخیر اجرا کنم مثلا بار اول سی ثانیه گریه کرد برم دفعه بعد یک دقیقه
اباسمو گذاشتم زیرش که بومو‌ بده
صداهای سفید پخش کردم اصلا و ابدا حواب نمیده در حدی گریه میکنه که نفسش بند میاد دیگه تو بغلم آزوم نمیشه، نوزاد با نوزاد متفاوته خیلی
دکتر اطفالش گفت فاصله بده به واکنشا اما گفتم جواب نمیگیرم گفت پس مدارا کن چون سن حساسیه
خواهرم و همسر برادرمم که پزشک هستن هم گفتن مدارا کنم و صبر کم کن درست میشه و این موضوع اصلا ربطی به وابستگی بعدیش نداره و اتفاقا اگر الان به نیازش پاسخ داده بشه تو سن شش ماهگی که اتاقشو‌جدا میکنی راحتتر انجامش میده
چه میدونم فعلا همه اینا یه نظریست

---

این که میگی رفتارهای ما خیلی وقتا باعثشن یه بخشیش واقعا درسته اما حداقل در مورد من که اینقدر گرفتاری و مشغله کاری دارم همین الانم رو شونه چپم بچه خوابیده با دست راستم دارم رو لپتاپکار میکنم تا بفرستم صدق نمیکنه چون از قبل تولد که مثلا روزی دو سه ساعت به موسیقی خاصی گوش میدادم که بعد تولد هم بچه با این موسیقی آروم بشه فکرشو میکردم که من طول روز زمان میخوام که به کار بیرونمم برسم یعنی این مساله استقلال نی نی خیلی برام مهم بود فکر کنم برای تمام مامانای اینجا مهم باشه با توجه به شناختی که تو چند ماه بارداری ازشون پیدا کردم
ولی خب فعلا واقعا راهکاری ندارم براش نه من نه پزشکش نه روانشناس کودک که باهاش صحبت کردم فقط مداراه