گپ و گفت مامانهای ۱۴۰۰

[Rose]

لیانه جون اگه میخوای یکم از روح و روانت برات بمونه، بی خیال شو

اگه دو سه ماهه که کمکی شروع کردی یا ۷-۸ ماهش شده، دیگه فینگرفود براش درست کن و بذار روی میزش تا خودش بخوره شما هم برو به کارت برس
اصلا اصلا توجه مثبت یا منفی برای کارهای مربوط به زنده موندن و سالم زندگی کردن نباید بهشون بدیم... مثل جیش کردن توی دستشویی، غذا خوردن، مسواک زدن و... اینها نه تشویق داره نه تنبیه، فقط یه کار روتینه که باید انجام بشه...
اگر میخوای به شیوه ی قاشق دهنش گذاشتن، غذاهای پوره ای و اینها جلو بری، ممکنه تا ۳-۴ سالگی درگیر بمونی...
ولی فینگر فود بدون توجه مثبت و منفی هم استقلالش رو بیشتر می کنه، هم می فهمه کی گرسنه س و کی نیست هم خودت راحت میشی... دلیلی نداره هر موقع ما غذا رو آماده می کنیم بچه هم گرسنه باشه، اونم بخصوص زیر ۱ سال...

بچه ها اصلا نمی دونن لجبازی و اینها چیه... هر موقع خواستی عصبی بشی، با خودت فکر کن که بچه ی کلاس اولی مگه ذاتا الفبا بلده؟ اگه بلد نباشه،، جای عصبانیت برای والدین و معلم داره؟ جز تمرین راه سازنده ای هست که بچه الفبا یاد بگیره و زده نشه و آتو نگیره ووو...؟
واقعا بچه های کوچیک هم همینن... دارن دنیا رو کشف می کنن... اگه تف می کنه چون بافت براش جدیده، و همین تف کردن ها، مقدمه ی حرف زدنه، فوت کردن مقدمه ی حرف زدنه... پس نگران نباش عزیزم... فقط تا می تونی بیخیال شو

اگه ببینه با خوردن غذا شما خوشحال میشی، شاید بخواد با نخوردن غذا ناراحتت کنه، شاید بخواد ببینه چی میشه...
وقتی عصبانی میشی، او ممکنه لز قیافه ی جدیدت لذت ببره!!! ممکنه ازت آتو بگیره...
کلا خنثی خنثی باش... هر چی خنثی تر بهتر... خوردن نیاز پایه اس، بدن وقتی نیاز داشته باشه حتما خوردن اتفاق میفته... ولی اگر با احساسات قاطی بشه چه مثل مواردی که بالا گفتم چه اینکه مثلا بچه خورده زمین بیایم بهش شکلات بدیم که یادش بره، اینها همه اختلالات خوردن به وجود میاره... بخاطر روان خودت و آینده ی پسرت بیخیال شو عزیزم...