کاش قبل از مادر شدن می دانستم

[Rose]

خواهش می کنم دوستان گلم

بله متاسفانه آگاهی های لازم به مادرا داده نمی شه که درست برنامه ریزی کنن...
و از اونور بخاطر اینکه از وجود همچین مسائلی اطلاع ندارن، باعث میشه قول هایی بدن که نتونن از پسش بربیان و همین باعث میشه دیگران فکر کنن کسی که مادر میشه دیگه مسئولیت پذیریش کم میشه... الان توی خیلی از مشاغل اگه بدونن بچه داری اصلا نمیذارن که استخدام بشی!!!! چون خیلی از کارفرماهای آزاد، هم کار زیاد می خوان هم پول کمی میدن... و برای یه مادر این اصلا ارزش نداره که برای یه کار بی آینده و کم حقوق بره سر کار... یعنی هزینه ی رفتن سر کارش بیشتر از نشستن توی خونه میشه

ولی واقعیت اینه که توی بحث فرزنددار شدن، اولویت اول مادر و بعد فرزند هست... 
اگه جامعه هم این رو درک کنه اوضاع بهتر میشه ولی فعلا که امکانش نیست پس خودمون باید حواسمون باشه... چون هیچچچچکس به فکر مادر نیست...
بچه به دنیا میاد، همه درباره ی بچه حرف میزنن...
حتی زنانی که بچه دارن، انگار درکی از مادر تازه زایمان کرده ندارن و باید شانس داشته باشید که مادر یا خواهر یا خواهرهمسرتون با شعور و آگاه باشن و اول به شما برسن... مردها هم که کلا تا بهشون نگیم اصلاااا درکی از شرایط ندارن...
مثلا من اون روزهای اول باید می گفتم که بیاد دستم رو بگیر که برم با عرض معذرت مثلا دستشویی و من رو کمک کن بلند بشم و بشینم ووو... و بعد از دو سه بار دیگه یاد گرفت... ولی اگه مادر دلسوز و توانا دارید، خودش میاد کمکتون می کنه چون این روزها رو دیده و گذرونده و حس کرده... عمیقا به نظرم اگه مادر دلسوز و آگاه دارید که حواسش به شما بود، قدرش رو بدونید... چون هیچکس اونجوری به فکر شما نخواهد بود... 


نونا جان شما الان اولویتت باید خودت و بعد بچه باشید...
اینکه اونها نمی تونن جایگزین پیدا کنن مشکل اونهاست خب... باید آموزش درستی بدن و کار خوب هم بخوان... 
این توقع بیجای کمپانی ها و کارفرماهاست که بخوان زنان بچه دار نشن و اون رو فدای کار کنن... و یک خانم وقتی بچه دار میشه، نیاز به مراقبت های خاصی داره... حتی توی کشورهای پیشرفته، پرستارهای مخصوص دارن و خیلی کشورها بعد از زایمان 5 تا 7 روز رو در بیمارستان می مونن که هم مادر و کودک جون بگیرن، هم پدر کارها رو یاد بگیره هم همه چیز تحت کنترل باشه... و نمی دونم توی ایران چرا ترخیص اینقدر سریع اتفاق میفته!!! یعنی مادر نمی تونه حتی راه بره ولی میگن پاشو برو به سلامت!!!... کلا خودمونیم و اطلاعاتمون... اگه دور و بریامون هم آگاه نباشن، اون روزها فقط دوران زجر خواهد بود...
الان شما مدت خیلی بیشتر از اینها بگو حداقل 2 تا 3 هفته اصلا فکرش رو نکن و به نظر من بگو تا 40 روز اصلا نمی تونی جوابگوی هیچی باشی... تا اونها خودشون به فکر باشن... اون روزهای اول حتی نمی تونی گوشی دستت بگیری یا غذا بپزی چه برسه دورکاری... شاید هم بتونیا، کار نشد نداره، ولی خب باید از تغذیه (بخصوص یه تغذیه ی با کیفیت) خودت و یعنی بچه بزنی، از استراحتت بزنی (که توی اون چند هفته ی اول خیلیییییییی مهمه ببینید چقدر تاکید می کنم (بچه ها اگه کولیک داشته باشن از روز 11 تا آخر 3 حتی 4 ماه خواب شب تعطیله و هر 3 ساعت می پرن و باید به اندازه ی یه تایم بیداری باهاشون باشید توی تاریکی و اوج خواب و... که واقعا آدم رو از پا درمیاره...)، از حتی تایم دستشویی بزنی (که همین باعث مشکلات دیگه میشه مثل یبوست، همورئید و بواسیر و بعد جراحی ووو...) وووو...

به نظر من حتما به 3 روز مجدد فکر کن