کاش قبل از مادر شدن می دانستم

[Rose]

رز این جمله همه حرف دل منه:
"اینا انگار مرخصی واقعی نیست... می دونی چیه، دلم کلا بی مسئولیتی قبل بچه رو میخواد"
حالا من مثل یوتاب قرتی هم نبودم، اما قشنگ احساس میکنم پیر شدم. منم دخترهام رو دعوا میکنم. بعد که میخوابن به خودم لعن و نفرین میفرستم. اما باز وقتی غذا نمیخورن و هر کاری میکنم قبول نمیکنن دهن باز کنن دوباره کلافه میشم.. اوف تو بارداری برای خودم چه تصوراتی (توهم بهتره) داشتم. یه مادر مهربان و آروم و صبور بودم ارواح خیکم.

بیا بغلم ترگل
خودت رو بلیم نکن، واقعا من شخصا با یه دونه بچه کلی ناکامی و ناراحتی و خشم داشتم و دارم، شما که با دوتا من واقعا مغزم هنگ می کنه که چطوری می رسی واقعا... خدا قوت عزیزم
قبلش تصورات فانتزی از مادرانگی زیاده...
نمی دونی بعدش تویی و یه چرخه ی باطل از پوشک، شیر، خواب یه ربع یه ربع.... خستگی و فرسودگی و درد... واقعا فشار مادری زیاده... رسما یه بدن قوی می خواد... و متاسفانه رسمه میگن زنی که زایمان می کنه یهو بعدش قوی میشه وووو... خدا توانش رو میده ووو... نه اصلا اینطور نیست... بدن یهو تحت فشاری قرار می گیره که احتمالا در کل عمر بی سابقه اس، بعد هی از خودش مایه میذاره، بعد از یه مدت می بینی چروک افتاده به صورتت، موهات سفید شده، بدنت از نظر جسمی مشکل دار شده، مهره هات زده بیرون... و همه ش خیلی آروم و آهسته اتفاق افتاده... 

بچه ها فقط بعنوان یکی که یکی دو سال ازتون جلوتره، پیشنهاد می کنم حداقل سلامت جسمیتون رو در اولویت اصلی قرار بدید... که بره دیگه بر نمیگرده... بهترین ها و با کیفیت ترین ها رو بخورید، یه تایمی برای ورزش زیر نظر مربی داشته باشید، سرخود نه چیزی کم و زیاد بخورید نه حتی پیاده روی کنید... همه ش آسیب زا می تونه باشه... یکم هزینه کنید بهتر از اینه که بدنتون توی جوونی خالی کنه... چکاپ ها رو هم جدی بگیرید.... تا بچه هاتون راه نیفتادن و توی بغل می مونن، آزمایش و دکتر و اینها رو برید، یکم راه بیفتن دیگه نمی تونید جای خاصی برید... تا مگه یکم بزرگ شن و حرف بفهمن... (من احتمال میدم این زمان حدود 5 سالگی باشه) یا بذارید مهد...