گپ و گفت مامانهای ۱۴۰۰

[Rose]

---

آره رز جون تصمیم دارم بپرسم خجالتو بذارم کنار بلاخره برادرمه دیگه از دید ذینفع بهم جواب نمیده اتفاقا چون خودش داره بسلامتی پسردار میشه میخوام ببینم ختنش میکنه یا نه حداقل از خانومش میتونم بپرسم

آره اصلا موضوع خجالت آوری نیستش... 
اگه از دید انسانی نگاه کنیم اصلا مشکلی نداره حرف زدن در این مورد... همین تابو موندن ختنه هست که به مردان آسیب زده که در سنی که قدرت دفاع و نظر دادن ندارن، ختنه میشن و بدون برگشت هم هست... من کمپین های مختلفی هم دیده بودم بعنوان نه به ختنه ی اجباری.......... متاسفانه آسیب مردان جبران ناپذیر هم هست...

گذشته از آسیب، بحث دست بردن توی بدن بچه هم برای من خیلی مطرح و مهمه... اگه مد شه، یا کسی دستور بده برید بچه هاتون رو تتو کنید من از اونهایی هستم که اصلا قبول نمی کنم...
من دختر هم داشتم، هیچوقت تا عقلش کامل بشه، برای گوشواره هم گوشش رو سوراخ نمی کردم... 
حق اوست که بتونه وقتی عقلش کامل شد، خودش برای بدنش تصمیم بدون برگشت بگیره... من چی هستم جز یه واسطه برای زمینی کردن یک روح و زنده کردن یک جسم؟ اصلا خودم رو در این حد نمی بینم برای بدن شخص دیگه ای تصمیم بگیرم... من خدای جسم پسرم نیستم و این بدن این شکلی به دست من رسیده، من هم قراره همین شکلی به بزرگسالی برسونمش... 
واقعیتش دید من اینطوریه که پسرم رو همین الان هم کامل و در بهترین حالت خودش می بینم و هر رفتاری باهاش دارم، میگم آینده چی میشه... آیا کاری که می کنم بی برگشته... آیا تاثیر مثبت داره یا منفی؟ حتی من سی دی صفر تا 3 سال دکتر هلاکویی رو گوش می دادم، تاکید شدید داشت که هر دردی حتیییی کولیک که اصلا نه دلیلش معلومه نا قابل کنترله!!!!!!!!!!!! توی ذهن بچه ماندگاره... یادش نمیاد چرا درد کشیده، چه دردی کشیده ولی توی ناخودآگاهش ثبت و حک شده... و همین دردها متاسفانه آثار منفی در روان او خواهد داشت و حتما باعث بدخلقی هایی خواهد شد... و تنها کاری که میشه کرد توجه به همون 1000 روزه... و بعدش با ساخت درست عزت نفسی که برای همه ی کودکان آسیب می بینه (چون کوچکتر، ناتوان تر، ناآگاهتر از اطرافیان هستن و این رو تا 3 سالگی می فهمن...) از حدود 3 سالگی میشه کمی بچه رو به روند نرمال روانی برگردوند...