۱۴۰۱/۸/۹، ۰۶:۰۴ عصر
ماهور ان شاالله بهترین تصمیمو بگیری. منم متاسفانه کمالگرام ولی خب آدم می شینه طبق شرایط زندگیش سبک و سنگین می کنه و تصمیم می گیره. بچه هم در نهایت به پدر و مادرش میره یا کس دیگه ای که ازش نگهداری می کنه. من و همسرم مثلا حرف زشت نمی زنیم و فحش نمیدیم دخترمم به هر حال تو مهد یا اطرافیان می شنوه ولی به کار نمی بره. مثلا پسر خواهر شوهر منم با اینکه خواهر شوهرم و همسرش هر دو تحصیل کرده ان هم بی ادبه و هم دست بزن داره و خب میایم ایران دخترم می بینتش یا بعضا دوست داره با دخترم تلفنی حرف بزنه و تو حرفهاش حرفهای بدیم می زنه ولی خب دخترم تشخیص میده و به کار نمی بره اون حرفهارو یا اگه براش جالب باشه هم بی محلی می کنیم و اونم به کارش نمی بره و مثلا خودشم از پسر خ ش یا بچه هایی که بی ادب یا خشنن دوری می کنن. بعد هم خب بچه دار شدی روابطتو باهاشون کمترم می کنی و با کسایی که از دیدت بچه اشون معقوله رفت و آمد می کنی. ما مثلا یه همسایه ایرانی داشتیم و پسرش از دید ما عصبی بود و دیگه روابطمونو باهاشون قطع کردیم و دوستهای جدید و مناسب پیدا کردیم. این جور مشکلات راه حل داره.