ببین ماهور جان دقیقا رز درست میگه بند به بند حرفاش درسته واقعا بچه داری اصولی فعلی بدون کمک مثل ماها سخته و فرسایشی.
اما میگم ببینید سن من از همه شماها اینجا بیشتره من تا دو سال قبل نه ذوقی نه اشتیاقی هیچی برای بچه نداشتم حتی دوست نداشتم بچه ای رو بغل کنم یا نگهش دارم با اینکه دور و برم بچه بوده همیشه
جالبه بجه ها هم این موضوع رو درک مبمردن یعتی تو جمع خانوادگی بغل برادرام خواهرام میرفتن اما اصلا سمت من نمیومدن. یادم نمیاد اصلا با بچه ای حتی بازی کرده باشم. همیشه هم میگفتم نه بابا همه که نباید بچه دار بشن اصلا تنهاییمونو دوست داشتم
اما دقیقا ازدو سال پیش واقعا ناغافل حسم عوض شد به شدت هم عوض شد دیگه هرجا میرفتم حواسم به بچه ها بود مرتب تو دلم مبگفتم یکی ازین کوچولوها دیگه باید تو خونت باشه اصلا کلا دیدم و نظرم عوض شد. و واقعا الان میدونم با همه سختیای پیش رو و این تحول بزرگی که تو زندگیت اتفاق افتاده تصمیمم و اصرارم به همسرم برای اقدام درست بوده و ایماش کمی زودتر این حس تو من ایجاد نیشد تا با فراغ بال به بچه بعدی فکر کنم.
در مورد دختر هم عزیزم واقعا فرق نداره تو این مملکت کلا آینده بچه نامعلومه اگه دختر باشه مهم شما و همسرت هستی که چطور بهش آگاهی بدی برای زندگیش برای مهاجرت هم خودش با تحصیل یا خرفه ای که یاد میگیره میتونه مهاجرت بکنه شما فقط کافیه رو زبانش و آموزش یه حرفه یا تحصیلش زمان بگذاری بچه هامون راهشون رو پیدا میکنن
شما از عهده گذران زندگی بر بیایین یه پس انداز اندکی هم برای مخارج داشته باشید من باشم اقدام میکنم. اصلا هم فکر نکن نفسم از جای گرم بلند میشه اینو میگم
ببین همسر من وضع مالی خانوادگی خوبی دارند خانواده من (مادر و پدرم) خب فرهنگی بودند و مال و اموال خانوادگی هم نداشتند وضعشون معمولی بود کاملا. خواهر و برادرام خب بحث جدا دارند اونا دیگه از بدنه اصلی خانواده جدا شدند و خانواده میتقل خودشون رو دارند پس وضع خوبشون ربطی به من نداشت. از زمان ازدواج واقعا دویدیم یعنی وقتی میگم دویدیم باید عمقش رو درک کنی
ببین همسرم میتونست یه کمکی از خانواده بگیره اما هیچکدوم اعتقادی بهش نداشتیم واقعا ریالی کمک از اطرافیان نگرفتیم دلیلی هم نداشت زندگی ما دو نفر بود خودمون باید میساختیمش. واقعا حجم ماموریت های کاری که برمیداشتیم اضافه کارهایی که انجام میدادیم کار در منزل هایی که برمیداشتیم تا بتونیم قسطهامون رو بدیم خارج از تصوره فکر کن سال دوم وامهایی از بانکهای مختلف با سود بالا برداشتیم ( تقریبا ۸۰ درصد پول خرید یه خونه کوچولو) مثلا ما ماهانه ۵ میلیون ده سال پیش قسط میدادیم در صورتیکه درآمد مصوب من و همسرم بابت کار تمام وقتمون مثلا ۲-۳ تومن بود اون اختلاف دو برابری رو بعلاوه خرج روزمره با کار اضافه حبران میکردیم میافرت فقط داخلی سالی یبار تو عید میرفتیم
بابت تعویض خونه خرید ماشین هرچی فکرشو کنی وام گرفتیم هنوزم وام داریم ولی خب خدارو شکر دیگه کمتر از درآمدمونه این وسط تلاش کردیم جایگاه تحصیلی و شغلیمونو ارتقا دادیم و….برای همین این عادت رو سر من مونده تو بارداری تا لحظه اخر کار کردم از هفته بعدم لنگ لنگان کارم هرچند کم رو شروع کردم.
آسون نبود سرویس شدیم به معنای تمام خب خیلی تفریحا و کردسا که میتونست مناسب سن دو تا آدم ۲۷-۲۸ ساله باشه نداشتیم خیلی مسافرتا که از طرف خانواده دعوت میشدیم به همراهی حتی با هزینه بلیط و اقامت از سمت اونها رو رد نیکردیم چون واقعا حتی از عهده خرید یا خرجای عادی تو یه کشور دیگه برنمیومدیم. ولی بلاخره گذشت ( عرچند خاک بر سر این مملکت تا ما به یه ثباتی رسیدیم همه جی ترکید عملا الانم دیگه نمیشه یه مسافرت خارجی درست حسابی داشت ته تهش همه چیو جمع کنیم یه سفر باید بریم ترکیه
)
خلاصه که خواستم بدونی همه چی برامون فراهم نبوده یعنی درحقیقت هیچی برامون فراهم نیوده
اما میگم ببینید سن من از همه شماها اینجا بیشتره من تا دو سال قبل نه ذوقی نه اشتیاقی هیچی برای بچه نداشتم حتی دوست نداشتم بچه ای رو بغل کنم یا نگهش دارم با اینکه دور و برم بچه بوده همیشه
جالبه بجه ها هم این موضوع رو درک مبمردن یعتی تو جمع خانوادگی بغل برادرام خواهرام میرفتن اما اصلا سمت من نمیومدن. یادم نمیاد اصلا با بچه ای حتی بازی کرده باشم. همیشه هم میگفتم نه بابا همه که نباید بچه دار بشن اصلا تنهاییمونو دوست داشتم
اما دقیقا ازدو سال پیش واقعا ناغافل حسم عوض شد به شدت هم عوض شد دیگه هرجا میرفتم حواسم به بچه ها بود مرتب تو دلم مبگفتم یکی ازین کوچولوها دیگه باید تو خونت باشه اصلا کلا دیدم و نظرم عوض شد. و واقعا الان میدونم با همه سختیای پیش رو و این تحول بزرگی که تو زندگیت اتفاق افتاده تصمیمم و اصرارم به همسرم برای اقدام درست بوده و ایماش کمی زودتر این حس تو من ایجاد نیشد تا با فراغ بال به بچه بعدی فکر کنم.
در مورد دختر هم عزیزم واقعا فرق نداره تو این مملکت کلا آینده بچه نامعلومه اگه دختر باشه مهم شما و همسرت هستی که چطور بهش آگاهی بدی برای زندگیش برای مهاجرت هم خودش با تحصیل یا خرفه ای که یاد میگیره میتونه مهاجرت بکنه شما فقط کافیه رو زبانش و آموزش یه حرفه یا تحصیلش زمان بگذاری بچه هامون راهشون رو پیدا میکنن
شما از عهده گذران زندگی بر بیایین یه پس انداز اندکی هم برای مخارج داشته باشید من باشم اقدام میکنم. اصلا هم فکر نکن نفسم از جای گرم بلند میشه اینو میگم
ببین همسر من وضع مالی خانوادگی خوبی دارند خانواده من (مادر و پدرم) خب فرهنگی بودند و مال و اموال خانوادگی هم نداشتند وضعشون معمولی بود کاملا. خواهر و برادرام خب بحث جدا دارند اونا دیگه از بدنه اصلی خانواده جدا شدند و خانواده میتقل خودشون رو دارند پس وضع خوبشون ربطی به من نداشت. از زمان ازدواج واقعا دویدیم یعنی وقتی میگم دویدیم باید عمقش رو درک کنی
ببین همسرم میتونست یه کمکی از خانواده بگیره اما هیچکدوم اعتقادی بهش نداشتیم واقعا ریالی کمک از اطرافیان نگرفتیم دلیلی هم نداشت زندگی ما دو نفر بود خودمون باید میساختیمش. واقعا حجم ماموریت های کاری که برمیداشتیم اضافه کارهایی که انجام میدادیم کار در منزل هایی که برمیداشتیم تا بتونیم قسطهامون رو بدیم خارج از تصوره فکر کن سال دوم وامهایی از بانکهای مختلف با سود بالا برداشتیم ( تقریبا ۸۰ درصد پول خرید یه خونه کوچولو) مثلا ما ماهانه ۵ میلیون ده سال پیش قسط میدادیم در صورتیکه درآمد مصوب من و همسرم بابت کار تمام وقتمون مثلا ۲-۳ تومن بود اون اختلاف دو برابری رو بعلاوه خرج روزمره با کار اضافه حبران میکردیم میافرت فقط داخلی سالی یبار تو عید میرفتیم
بابت تعویض خونه خرید ماشین هرچی فکرشو کنی وام گرفتیم هنوزم وام داریم ولی خب خدارو شکر دیگه کمتر از درآمدمونه این وسط تلاش کردیم جایگاه تحصیلی و شغلیمونو ارتقا دادیم و….برای همین این عادت رو سر من مونده تو بارداری تا لحظه اخر کار کردم از هفته بعدم لنگ لنگان کارم هرچند کم رو شروع کردم.
آسون نبود سرویس شدیم به معنای تمام خب خیلی تفریحا و کردسا که میتونست مناسب سن دو تا آدم ۲۷-۲۸ ساله باشه نداشتیم خیلی مسافرتا که از طرف خانواده دعوت میشدیم به همراهی حتی با هزینه بلیط و اقامت از سمت اونها رو رد نیکردیم چون واقعا حتی از عهده خرید یا خرجای عادی تو یه کشور دیگه برنمیومدیم. ولی بلاخره گذشت ( عرچند خاک بر سر این مملکت تا ما به یه ثباتی رسیدیم همه جی ترکید عملا الانم دیگه نمیشه یه مسافرت خارجی درست حسابی داشت ته تهش همه چیو جمع کنیم یه سفر باید بریم ترکیه
) خلاصه که خواستم بدونی همه چی برامون فراهم نبوده یعنی درحقیقت هیچی برامون فراهم نیوده
![[-]](http://khanumha.com/images/collapse.png)