(۱۴۰۰/۷/۱، ۱۰:۴۸ عصر)Bonsay نوشته است: ماهور جان نمیدونم حرفم چقد درسته بقیه بچه ها هم نظرشونو بگنموافقم منم دقیقا به همین مساله رسیدم...
ولی به نظر من که شرایط کاری الان یه جوری شده که شاغل هم باشیم هر شغلی با خانم باردار و مرخصی زایمان همکاری نمیکنه
یعنی یه ذره شرایط شغلی خوب نیست واسه خانمها…
من خودم مطمعنم اگه سرکار قبلیم بودم تا میفهمیدن حامله ام قراردادمو تمدید نمیکردن، همونجور که کرونا شد حتی یک روز هم دور کاری نداشتن
نمیدونم حرفم چقدر درسته ها… ولی فکر نکنم دیگه به امید شغل بچه اوردن و به تعویق انداختن نتیجه ای بده برای خانمها
الان دیگه بیشنر خانمها از روی آوردن به اینکه واسه خودشون کار کنن یا یه آنلاین شاپ زدن یا بلاگر شدن…
و گفتم حداقل وقتی دنبال کار می گردم یا کاری برای خودم راه میندازم، بچه م دیگه عقلش می رسه و سرش گرم میشه، مدرسه و مهد میره، کتاب می خونه وووو... کلا شرایط خیلی با این چند سال اول متفاوت میشه... ولی اگه وسط هرررر شغلی می بودم، اصلا فکر نمی کنم با مرخصی 2-3 ساله موافقت می کردن که من توی خونه پیش بچه بمونم... متاسفانه واقعیتیه که با مادر شدن، خیلی از موقعیت ها از دست خانمها در میره... یا نهایتا 6 تا 9 ماه می تونن پیش بچه باشن که اول و اوج اضطراب جدایی هست و مادر (یا پدر اصلا) یا باید تا 5-6 ماهگی یه آدم امن پیدا کنه یا اگه پیشش موند، دیگه تا حداقل 18 ماهگی پیش بچه بمونه... رها کردن بچه در وسط این بازه ی 1 ساله، بچه رو دچار بحران می کنه
آزاده نزادیـم کـه آزاد بمیریـم
با گریه بزادیم و به فریاد بمیریم
با جبر و جهالت به جهان پای نهادیم
تا عاقبت از این همه بیداد بمیریم
با گریه بزادیم و به فریاد بمیریم
با جبر و جهالت به جهان پای نهادیم
تا عاقبت از این همه بیداد بمیریم