سلام
خطر اسپووووووووووووووووووووویلللللللللللللللللللللللللللللللللل
=================================================================
پری من که کلا تا قسمت 10-12 جذب رهایم کن شدم...
بعدش دیگه موس کشی میدیدیم... خیلیییییی کش داشت به نظر من... هی رانندگی، هی آهنگ، انگار فیلم هندیه...
مارال هم که گند گند... اولش خوشم اومد ازش، ولی بعد که دیدم چقدر ساده و واقعیت احمقه، به شدت از چشمم افتاد...
طرف چند ساله با حاتمه، هنوز مرام و اخلاقش رو بلد نیست... بعد یه غریبه میاد کل همه چیز رو می بره زیر سوال و این هم همه چیز رو هر کی میگه باور می کنه... نه یه تحقیقی، نه یه شک کردنی، نه یه آزمایشی چیزی!!!!
از خجالتای الکی بازیگرا هم بدم اومد... اگه از اول اینقدر دست دست نکرده بود که آخ روم نمیشه بگم دوستت دارم باید شمعو خاموش کنم که بگم دوستت دارم و اینا، هاتف عاشق مارال نمیشد... اگه پسر ناصر اینقدر دست دست نکرده بود توی ابراز عشقش، شاید خیلی اتفاقای بد نمیفتاد...
کلا اکثر آدمای سریال باگ داشتن...
یکی قمارباز و بی قید...
یکی عاشق احمق که فکر می کنه خواننده میاد اونو میگیره... بعد مثل دخترای ساده می مونه پیش طرف فکر میکنه قراره بهش جایزه بدن، بعدش کاسه ی چه کنم چه کنم دستش میگیره...
یکی دیکتاتور که فکر می کنه خونه هم مثل پادگانه...
یکی بی مسئولیت و ترسو و زیرآب زن...
یکی کاری ولی خجالتی (با اینکه قبلا ازدواج کرده، مشروب می خوره، سیگار میکشه، سنی ازش گذشته، بچه داره وووو... روش نمیشه به دختری بگه دوستش داره...)، در مقابل مردم مسئولیت پذیر اما در مقابل خودش و عشقش لاقید...
یکی دیگه ساده و زودباور...
یکی دیگه مردمی که بخاطر پول همنوعشون رو می کشن... دروغ میگن... زیرآب میزنن... اصلا یه وضعی... اگرچه شاید واقعیت جامعه ی ما همین باشه ولی دیدنش برای من که تلخ بود...
ولی در کل ساختش خوب بود، بازی ها خوب بود، فضای کار خوب بود... ولی فکر کنم داستان خوب نبود... یعنی من نپسندیدم... آخرشم که هیچی... واقعا ضدحال خوردیم...