موزه زمان تهران
موزه زمان تهران | گذری در ایام گذشته موزه زمان تهران که با نام موزه تماشاگه زمان و موزه ساعت نیز شناخته میشود، یکی از عمارت های تاریخی پایتخت است که در دوران قاجار ساخته شده. این عمارت زیبا که در شمال تهران و در منطقه زعفرانیه قرار دارد، به حسین خداداد، تاجر معروف دوران پهلوی تعلق داشت و به همین خاطر همچنان برخی آن را با نام خانه حسین خداداد میشناسند. این بنا که در سال 1342 توسط خداداد خریداری شد و تغییرات گسترده ای در آن صورت گرفت، در حدود 19 سال پیش به مکانی برای نمایش ساعت های قدیمی و خاص تبدیل، و برای عموم بازگشایی شد. برای داشتن یک روز خوب در تهران، موزه زمان تهران را از دست ندهید.
بچه ها بسیار مکان قشنگی برای گرفتن عکس هست مخصوصا غروب، فقط چون سالن داخل میبندن باید طوری برید که قبل بسته شدن بتونید عکس هارو بیندازید، ایام محرم و ابعاد این ها نرید چون هی پرچم نصب میکنن جلوه عکس خراب میشه نمای ساختمان بهم میریزه
یک کافی شاپ و رستوران شیک هم داره که در ادامه عکس های منو کافه اش رو میذارم خیلی دلنشین بود
قیمت هاشم خوبه
برای قرار عاشقانه عالیه
تاریخچه و مساحت موزه زمان تهران عمارت موزه زمان در محوطه ای زیبا به مساحت 5 هزار متر مربع واقع شده. باغ های پیرامون موزه ساعت از اراضی باقی مانده باغ فردوس هستند که از دارایی های ناصرالدین شاه بوده اند. پس از مرگ ناصرلدین شاه، این باغ ها در اختیار معیرالممالک، داماد شاه قرار گرفت. معیرالممالک علاقه ای به این باغ نداشت و از درختانش به عنوان هیزم استفاده میکرد. 55 سال پیش این ملک توسط حسین خداداد که تاجری موفق و معروف در آن زمان بود، خریداری شد و با نظارت او، عمارتی در دو طبقه در آن ساخته شد. حسین خداداد در ترمیم کاخ زمان از برجسته ترین استادان گچ بری ایران برای تزئین ستون ها و دیوارهای خانه کمک گرفت و از معماران و طراحان معروفی برای مقاوم سازی این بنا استفاده کرد.
گچ بری های عمارت حسین خداداد 12 سال طول کشید و در سال 1356 به یکی از برجسته ترین آثار هنری تهران تبدیل شد. معماری داخلی این بنا تلفیقی از سبک های ایرانی و خارجی است و حاشیه ها و سردرهای آن مانند سبک های قاجاری طراحی شده اند. حسین خداداد با تلاش های بی وقفه ای که در ساخت این عمارت انجام داده بود تنها 1 سال در آن زندگی کرد و سپس در کشور آمریکا اقامت گرفت. پس از ان*قل*اب، موزه زمان تهران تحت تصرف بنیاد مستضعفان در آمد.
دیدنی ها و ساعت های موزه تماشاگه زمان در موزه زمان زعفرانیه ساعت هایی مربوط به قرن های هفدهم تا بیستم میلادی جمع آوری شده اند که به غیر از کشور خودمان، از کشورهایی مانند سوییس، انگلیس، فرانسه و آلمان تهیه شده اند. ساعت های افراد صاحب نامی همچون ناصرالدین شاه، پروفسور محمود حسابی و بازیگرانی مانند داوود رشیدی و علی کشاورز نیز در این مکان وجود دارند و اسناد و مدارکی مرتبط با موضوع زمان، ساعت های مکانیکی و ساعت های کوکی نیز در موزه تماشاگه زمان به چشم می خورند.
در ادامه پست بعدی عکس ساعت های هنرمندان براتون میذارم.
طبقه اول موزه ی زمان شامل نمونه های جالبی از ساعت های کوکی مانند ساعت های شاهینی، رومیزی، آونگی، دیواری و ایستاده است که هر کدام از آن ها تلفیقی از صنعت و هنر هستند. یکی از آثار برجسته طبقه اول موزه زمان تهران ساعت تاقچه ای حکاکی شده از تصاویر شاه پهلوی اول با قدمتی 80 ساله است که در زمان قدیم در قورخانه تهران ساخته شده بود و سپس به این مجموعه منتقل شد. همچنین یک ساعت رومیزی فرانسوی از جنس برنز با روکش آب طلا در این مجموعه موجود است که مربوط به قرن 19 میلادی است. بر روی این ساعت پیکره هومر، شاعر مشهور یونانی حکاکی شده است.
بخش دیگری از طبقه اول موزه زمان تهران به اتاق زیبایی به نام اتاق اصفهانی ها تعلق دارد. طراحی و گچبری های ماهرانه این اتاق مشابه اتاق موسیقی کاخ عالی قاپوی شهر اصفهان است. سقف این اتاق با طرح هایی از فرش اصفهان و آب طلا کاری مزین شده است. تابلوهای گچ بری شده از طرح های آدم، حوا، هابیل و قابیل هم جلوه فوق العاده ای به این اتاق بخشیده اند. طبقه دوم ساختمان موزه تماشاگه زمان به بخش هایی مانند اتاق آثار هوشنگ فروتن، اتاق ابزار تعمیر ساعت، مجموعه ای از ساعت های مچی و جیبی و بخشی که در آن ساعت آفتابی ناصرالدین و ساعت احمدشاه قاجار، ابزارهای زمان سنج نجومی، ماکت کتیبه بیستون و تقویم هایی باستانی قرار دارند، اختصاص یافته است. همچنین در محوطه موزه زمان تهران چندین ساعت مختلف و عجیب و غریب از جمله ساعت آفتابی، ساعت شنی، ساعت آبی مکانیکی، ساعت طنابی، ساعت شمعی، ساعت آبی و ساعت سوختی که مربوط به دوره های تاریخی مختلف هستند به نمایش گذاشته شده اند. نمونه های دیگری از ساعت ها و اشیاء معروف و قدیمی مانند ساعت کشتی، ساعت های دستبندی دو زمانه، ساعت شیفت نگهبانی، تقویم های ایرانی باستانی و ظرف های سنجش زمان در بخش های مختلف موزه تماشاگه زمان به چشم میخورند. علاوه بر داشتن گنجینه های با ارزش، سبک معماری، آیینه کاری ها و گچبری های زیبای این عمارت گردشگران بسیاری را به خود جلب میکند و افراد علاقه مند به آثار تاریخی و معماری هم قطعا از بازدید موزه ساعت تهران لذت خواهند برد.
موزه ساعت (باغ موزه زمان)، یکی از بهترین و دیدنی ترین مکان های گردشگری شمال شهر تهران است که هوایی مطبوع و محیطی خلوت و آرام دارد. کافه رستورانی معروف در محوطه باغ فعالیت دارد که صرف صبحانه در آن به هر فردی توصیه میشود. از دیگر امکانات موزه زمان تهران میتوان به گالری زمان فعال در عرصه خرید آثار هنرمندان، سرویس های بهداشتی و نمازخانه اشاره کرد.
موزه زمان كجاست؟
آدرس موزه زمان تهران: خیابان ولیعصر، زعفرانیه، جنب چهارراه پرزین بغدادی میباشد.
مسیرهای دسترسی به موزه تماشاگه زمان برای بازدید از موزه زمان بهترین راه استفاده از مترو یا بی آر تی است. پس از پیاده شدن از ایستگاه مترو تجریش، میتوانید با حدودا یک ربع پیاده روی به موزه برسید. اتوبوس های بی آر تی که به سمت تجریش میروند نیز روبروی باغ فردوس ایستگاه دارند که پس از آن تنها حدود 300 متر با موزه تماشاگه زمان فاصله خواهید داشت. همچنین تاکسی های مختلفی در سراسر شهر تهران در دسترس هستند که به میدان تجریش میروند. میتوانید با سوار شدن تاکسی های خط تجریش و عبور از خیابان ولیعصر، سر خیابان زعفرانیه پیاده شده و خود را به موزه زمان برسانید.
ساعت کاری موزه زمان ساعت بازدید موزه زمان زعفرانیه به این صورت هست که، همه روزه به غیر از جمعه ها و ایام تعطیل از ساعت 9 صبح تا 4 بعد از ظهر برای بازدید عموم باز است.
ساعت آبی
عملکرد این ساعت با استفاده از جریان یکنواخت آب بود. در گذشته یک ظرف درجه بندی شده را آب می کردند. این آب قطره قطره از سوراخ پایینی ظرف خارج می شد و سطح آب باقی مانده، زمان را مشخص می کرد. در مصر باستان این ساعت را برای اندازه گیری زمان صحبت در دادگاه به کار می بردند.
ساعت آبی مکانیکی
پس از آنکه استفاده از ساعت های آبی در یونان مرسوم شد، پیشرفت هایی نیز در آنها به وجود آمد و ساعت های آبی مکانیکی پدید آمدند. در این نوع ساعت ها آب از مخزن بالایی به مخزن پایینی می ریخت و در نتیجه سطح آب در مخزن پایینی بالا می آمد. چوبی دندانه دار را در این مخزن قرار می دادند که در انتهای آن چوب پنبه ای قرار داشت. با بالا آمدن سطح آب، چوب پنبه به سمت بالا کشیده می شد و چوب دندانه دار نیز به بالا می آمد. دندانه های چوب با چرخ دنده درگیر می شدند و عقربه برای نشان دادن زمان به حرکت در می آمد.
ساعت روغنی
ساعت روغنی، مخزن مدرجی دارد که در آن روغن مخصوصی می ریختند. فیتیله ای در این ساعت قرار داشت که پس از روشن شدن، از روغن موجود در مخزن به عنوان سوخت استفاده می کرد و زمان با توجه به میزان روغن باقی مانده و توسط درجه های روی مخزن سنجیده می شد. این وسیله، هم، زمان را نشان می داد و هم در طول شب باعث روشنایی می شد.
قایق اژدها
با شنیدن نام قایق اژدها ممکن است به هر چیزی فکر کنید به جز ساعت. شاید هم تصور کنید اشتباهی در این میان رخ داده است. نه! هیچ اشتباهی در کار نیست و این عنوان به یک نوع ساعت سوختی مخصوص چینی ها اشاره دارد که شبیه یک قایق است. در قسمت میانی این قایق شمعی به صورت خوابیده قرار می دادند و در راستای قایق نیز با فاصله معین وزنه هایی از ریسمان ها آویزان بودند. با سوختن شمع و نزدیک شدن شعله به هر ریسمان و سوختن، آن وزنه ها به درون ظرف فلزی زیر قایق می افتادند و صدای دنگ دنگ ایجاد می کردند. تعداد وزنه ها و صدای دنگ دنگ زمان را برای افراد مشخص می کرد.
ساعت طنابی
ساعت طنابی نیز نوعی ساعت سوختی به حساب می آید که از تعدادی طناب تشکیل شده است. در سطح طناب ها گره هایی در فواصل مساوی قرار دارد که به نوعی درجه زمان هستند. سوختن طناب باعث از بین رفتن گره ها می شد و با توجه به گره های باقی مانده زمان را می سنجیدند.
ساعت شمعی
در این نوع ساعت، برای سنجیدن زمان، بدنه شمع را درجه بندی می کنند. با روشن شدن شمع و آب شدن آن از درجه های باقی مانده و از بین رفته می توان ساعت را متوجه شد.
ساعت شنی
در این نوع ساعت ها شن از مخزن بالایی و از طریق سوراخی باریک به مخزن پایینی منتقل می شود و زمان با استفاده از میزان شن مخزن ها به دست می آید. ساعت های شنی بیشتر برای اندازه گیری بخش های کوتاهی از زمان و یا مقدار ثابت آن مفید بوده و هستند.
طبقه اول | اتاق اصفهانی ها
عشق حسین خداداد به هنر ایرانی به گچ بری های هنرمندانه ختم نشد. او اتاق ویژه ای در ساختمان در نظر گرفت و از استادکاران خواست تا طرحی متفاوت از سایر قسمت های بنا برای آن در نظر بگیرند.
نوعی گچ بری در این اتاق استفاده شده است که به تنگ بری شهرت دارد و طی آن اشکال عمیقی به شکل ظروف و تنگ با گچ ایجاد می شود. تنگ بری های این اتاق با الهام از اتاق موسیقی در کاخ عالی قاپوی اصفهان و دیگر بناهای دوره صفوی طراحی و اجرا شده اند. سقف این اتاق نیز مزین به طرح فرش اصفهان است و استادکاران از طرح های خشتی برای اجرای سقف بهره گرفته اند. 99 درصد این سقف از مس و یک درصد آن از طلا است.
کار تزیینات این اتاق از سال 1353 آغاز شد و پس از 3 سال به پایان رسید. یکی از تزیینات منحصر به فرد اتاق اصفهانی ها تابلوی گچ بری نمادین آفرینش آدم، حوا، هابیل و قابیل در باغ عدن است که در قسمت محراب قرار دارد. رنگ طلایی این اتاق از ورق طلای به کار رفته در تزیینات ناشی می شود و متقارن بودن نقشینه ها زیبایی این فضا را دوچندان کرده است. طرح شیشه های این اتاق نیز جالب توجه است و آن را به دلیل جلوگیری از ورود حشرات به داخل این گونه طراحی کرده اند.
بد نیست بدانید که جواد رستم -مینیاتوریست بنام آن زمان- سه برادر هنرمند به نام آقایان روحانی را برای اجرای گچ بری های این اتاق به خداداد معرفی کرد. طراحی تذهیب و تشعیر (نوعی نگارگری ایرانی) توسط عیسی بهادری -از اساتید محمود فرشچیان و شاگرد کمال الملک- صورت گرفت.
طبقه دوم | آثار هوشنگ فروتن
بخشی از طبقه دوم ساختمان موزه زمان به نمایش آثار هوشنگ فروتن اختصاص دارد. دلیل نمایش آثار هنرمندانه او در این موزه، استفاده از قطعات ساعت و ساعت های بلا استفاده قدیمی ست. او نوعی کلاژ را با قطعات ساعت انجام داده و هنری خاص را به جهان معرفی کرده است. هوشنگ فروتن درست کردن این آثار را از سال 1367 خورشیدی آغاز کرد و کم کم دست به خلق کارهایی پیچیده و جذاب تر زد. آثار او به خارج از کشور هم راه یافته و در سال های 2013 و 2014 میلادی در شهرهایی از آمریکا به نمایش درآمده اند.
طبقه دوم | ابزار تعمیر ساعت
با ورود به طبقه دوم بنا با ویترین مدوری مواجه می شوید که در آن ابزار تعمیرات ساعت به نمایش درآمده اند. در کنار این ویترین فهرستی از این ابزارها وجود دارد و با خواندن شماره آن می توانید ابزار مورد نظر را در ویترین بیابید. تعدادی از این ابزارها عبارتند از:
چاقوی ساعت سازی، عقربه کش، سوزن روغن زنی، آچار ساعت سازی، سمبه و سمبه دان، ابزار باز کردن قاب پشت ساعت، چفت، سوهان، فرچه، چکش، طلق کش، انبردست و دم باریک، سیم چین و ...
طبقه دوم | ساعت های مچی، جیبی و سفارشی
طبقه دوم موزه زمان آثار جالب توجه زیادی دارد که از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
ساعت ثبت زمان یا کارت زنی
در موزه زمان یک ساعت کارت زنی ساخت شرکت آمریکایی سیمپلکس (Simplex) وجود دارد که گفته می شود متعلق به راه آهن بوده است.
با افزایش مشاغل در کارخانه ها در اواخر قرن هجدهم میلادی، ساعت هایی برای ثبت ورود و خروج شکل گرفتند. کمپانی های باندی (Bundy) و دی (Dey) کمپانی های بنام در زمینه ساخت این نوع ساعت ها بودند. در آن زمان هر کارمند کلید مخصوص خود را داشت که به هنگام ورود و خروج آن را در سوراخ جلوی ساعت فرو می کرد. شماره حک شده بر روی کلید به همراه زمان بر روی نوار کاغذی داخل دستگاه ثبت می شد و در نهایت گزارشی از آن به دست می آمد.
ساعت های قاجاری
تعدادی از ساعت های به نمایش درآمده در طبقه دوم موزه به خاندان قاجار تعلق دارند که از میان آنها می توان به ساعت آفتابی متعلق به ناصرالدین شاه، ساعت احمدشاه قاجار و ساعت مظفرالدین شاه اشاره کرد.
طبقه دوم | سنجش روز و ماه و سال
زمان تنها به ساعت و دقیقه و ثانیه ختم نمی شود و باید برای تنظیم کارهای مان حساب روز و ماه و سال را هم داشته باشیم. بخشی از موزه زمان نیز به همین موضوع می پردازد و در آن اسناد و ابزار مربوط به گاهشماری جلالی و پیشینه آن در ایران را می بینید. در این قسمت شما ابزاری چون اسطرلاب را می بینید که از ابزارهای قدیمی نجوم است و به عنوان یک تقویم دایمی از آن یاد می شود. در گوشه ای نیز کره سماوی یا کره آسمان را مشاهده می کنید که کره ای فرضی و هممرکز با زمین است و در گذشته از آن برای سنجش زمان استفاده می کردند. شخصیت های برجسته در امر تقویم نویسی نیز در این بخش به شما معرفی می شوند و ماکت قدیمیترین سند تاریخدار ایرانی (کتیبه بیستون) نیز مقابل دید شما قرار می گیرد. تقویم های قومی مذهبی ایرانی نیز در همین بخش نگهداری می شوند که از میان آنها می توان به این موارد اشاره کرد:
تقویم عبری سال 5708 عبرانی برابر با 1326 خورشیدی
تقویم زرتشتی سال 3712 دینی زرتشتی برابر با 1353 خورشیدی
تقویم ارامنه سال 1950 میلادی برابر با 1329 خورشیدی
تقویم قومی طبری و دیلمی سال 1510 طبری و 1572 دیلمی برابر با 1377 خورشیدی
تقویم قومی کردی سال 1366 خورشیدی
و ...