گپ و گفت مامانهای ۱۴۰۰

[(کژال)]

وای بچه ها من میبینم شما درباره مسافرت صحبت می‌کنید قوت قلب میگیرم.
من خانواده شوهرم هنوز بچه رو ندیدن و به شوهر قول دادم حدودا آذر ماه بریم پیششون.
پسرم سه ماهس تقریبا اون موقع
واکسن دو ماهگی شو زده و امیدوارم کرونا کمتر شده باشه. ولی همش استرس داشتم که نکنه تصمیم اشتباهی گرفته باشم. البته ما باید با هواپیما بریم. فکر اینکه پسرم کل پروازو جیغ بنفش بزنه تنمو میلرزونه.

---

چه قدر همه از کریر راضی هستید. انگار فقط من با کریر مشکل دارم.
البته شما بچه هاتون گردن گرفتن
پسر من طفلک لوله میشه تو کریر. چونش میچسبه به سینش. اصلا یه وضع ناراحت کننده ای داره

[Targol]

میس‌شین جون ممنونم که انقد کامل توضیح دادی. راستش من زود مراجعه کردم اما تا تست انواع شیرخشک بازم به مرحله‌ای که مخاط تو پی‌پیش باشه رسیدیم. الان هم از وقتی نئوکیت میدم پی‌پیش سبز تیره است. شنیده بودم نئوکیت اینجوری میکنه اما امروز نوبت دکترشه ببینم نظرش چیه بعد یه ماه رژیم خودم و این شیرخشک. شاید به پرهیزهای غذایی منم اضافه کنه. ولی خوب این حساسیت زاها رو حذف میکنم من بعد.
راستی پرستار بچه خوب سراغ ندارید؟

[Rose]

سلام.
درباره ی پی پی تاااا پی پی کرد باید عوض شه... چه یه دقیقه بوده عوضش کردیم چه سه ساعت پیش عوض شده... چه روز چه شب...
شیرمادر هم پی پیش خیلی بیشتر از شیرخشکه...
توی بیرون هم اگه فورا بعد از پی پی شروع به تعویض پوشک کنیم خیلی راحت اکثرش با پوشک یا اگه امکانش باشه با آب خیلی بهتره... بعدشم با دستمال مرطوب غیرعطری و نهایتا با دستمال کاغذی عادی، براحتی قابل تمیز کرده ولی بمونه سخت میشه... من شاید دوبار توی بیرون مجبور شدم تعویضش کنم... البته من تعداد و ساعت پی پیش رو تا حدود ۲-۳ ماه می نوشتم و بعد یه مدت دیگه دستم اومده بود که کی پی پی می کنه... و روتین هاش رو شروع کرده بودیم و می دونستیم احتمالا توی این تایم پی پی می کنه یا نمیکنه و برنامه ریزی می کردیم که بریم بیرون... توی خونه هم دوبار آب قطع بوده و مجبور شدم با آب معدنی و دستمال ها تمیزش کنم... یکم دقت کنید بیرون رفتن توی شهر رو می تونید داشته باشید و به مشکل نخورید... البته سعی کنید توی ماشین تا حدود ۶ ماهگی حتما آب ساده و آب جوش همراهتون داشته باشید... خیلی کمک کننده اس...

توی اسکان مسافرت هم مثل خونه که می شوریمش می شستیم، الان که بزرگ شده تقریبا از دوسالگی خودش میره توی دستشویی و الان می بینم که میشد از یک سال و دو سه ماهگی هم ببرمش توی دستشویی... کار خیلی عجیبی نبود...

کریر هم که اصلا عااالیه... واقعا واقعا من نمی دونم بعضیا چطور هم جرات می کنن بچه رو توی ماشین در حال حرکت بغل می کنن و چطور تحمل می کنن و اعصابشون خرد نمیشه... با کریر و صندلی ماشین آدم نفس می کشه... من از یک سالگیش هم کلا اومدم جلو دیگه و رااااحت شدم...

درباره ی سفر هم تا بچه تون کوچیکه برید سفر... هم یه شیر کافیه براشون... غذای کمکی نیاز ندارید... داغ کردن و پختن و ضدعفونی و.. نداره... غذای نامناسب نمیدید که اذیت شه و...
از اونور یکم دست و پا دربیارن یا اضطراب جدایی شروع شه براتون خیلی سخت میشه... الان میشه یکم روحیه به دست بیارید... ۶ تا ۱۸ ماه نمی تونید رهاش کنید و برید دنبال کاری چون از نظر روحی آسیب می بینه... و چون حرکت هم می کنه خطرناک میشه... از حدود ۲۰ ماهگی هم لج و لجبازی شروع میشه و روحتون رو خسته می کنه که اینو میخوام اونو نمیخوام یا گشنه باشه و... خیلی سخت میشه... من الان جرات ندارم برم خرید... چون بریم دیگه تا ۵-۶ ساعت میخواد بیرون باشه... آب میخواد، غذا میخواد و...
حتی از پوشک گرفته شه بردنش به دستشویی هم سخت میشه...

[Targol]

داشتم تاپیک اعترافات رو میخوندم. چه جالب که هر کی حرف‌های ما رو میخونه حالش بد میشه )
ملت تو آرزوهای دیگران زندگی میکنن، ما تو کابوس‌هاشون )

[nona]

مرسی میس شین عزیز بابت توضیحاتت عزیزم
اره ترگل جون منم خوندم طفلیا البته خب آدما با هم متفاوتند
بشخصه من تک تک پستاتونو میخونم هم یاد میگیرم هم سوالاتمو میپرسم هم از یسری چیزا پیشگیری میکنم.

[(کژال)]

وای ترگل دقیقا داشتم به همین فکر میکردم که انگار تو کابوس دیگرانیم
راستی ترگل جان دخترای شما چند هفته به دنیا اومدن؟
برای تست قرنیه یک ماهگی بردیشون؟
تو بهداشت به من گفتن باید ببری. ولی دکتر خودش گفت نمیخواد. تست قرنیه برای بچه هایی هست که تو دستگاه میرن و این بچه 35 هفتس و لازم نداره
البته بیمارستان هم بهم چیزی نگفت
حالا واقعا مرددم
البته یوتاب جان زحمت کشید و بهم دکتر معرفی کرد. ولی متاسفانه این تست فقط تو بیمارستان فارابی و رسول اکرم انجام میشه. هردوش خیلی شلوغ و بی برنامس
اگه تو مطب و کلینیک های خصوصی انجام می‌شد حتما میبردم. ولی اینجور جاها میترسم بچه رو ببرم

[nona]

یعنی اگه اینجا شماها نبودید من تا الان خانوادمو سرویس کرده بودم از بس سوال میکردم

---

بچه ها منظورتون از مخاط و بلغم تو پی پی چیه؟؟؟؟ چجوریه

---

من کژال جون باید سه ماهگی میبردم‌که البته دامادمون چشم پزشکه نیاز به وقتم از رسول اکرم نبود میخواستم ببرم دکتر اطفال کفت نیاز نیست شش ماهگی ببر خوبه. قلبم باید یک ماهگی میبردم اونم گفت خوبه نیاز نیست. ولی کژال جان شما با توجه به اینکه پسرت زود دنیا اومده بنظرم باید ببریش

---

اگه دکتر خودش گفت نیاز نیست که اکی

[(کژال)]

اره نونا جون دکترش گفت نبر. اتفاقا دکترش ازین آدمای سخت گیره که درباره همه چی نظر میده. حتی شیشه شیرش رو با من چک کرد و گفت عوض کنم. ولی گفت تست تشکیل قرنیه لازم نیست. راستش چون رئیس ان آی سیو بیمارستان هم هست یکم حرغفش خیالمو راحت کرد.

[Rose]

بچه ها من به این نتیجه رسیدم که تا کسی توی شرایطی که داری میگی نباشه خیلی بعیده که درک کنه... وقتی کمک داشتی، واقعا سخته درک کنی که یکی میگه بدون کمک بودم یعنی چی... من خیلیا بهم میگفتم تو چقدر غرغر می کنی... بچه ت دو ساله بشه میذاری پیش مامانت بر میگردی سر کارت... ولی وقتی کلا توی شهر دوتا عمو داری کی قراره کمک کنه؟ وقتی کلا 40 دقیقه به جز خودت و همسرت کمک داشتی کی درکش می کنه که یعنی چی؟
خدا رو شکر که بالاخره تعدادی از مادرا هستن که شرایطشون اکی هست و حتی خوندن این مسائل هم براشون استرس الکی هست...
ولی من شخصا می دونم وجود همچین جاهایی برای مشورت مادرانه چقدر خوبه... چقدر مهمه... من نمی دونم قبلا گفتم یا نه، ولی من بجه م رو با یوتیوب و اینستا و کتاب بزرگ کردم و الان هم به شدت راضی ام... بچه هایی رو دیدم که تا سالها مشکلات غذا خوردن داشتن، مشکلات گفتاری و رفتاری... مشکلات مختلفی مثل اینکه بچه از مهد و همه جا جا می موند، تا 5-6 سالگی گریه می کرد که مامانش ولش نکنه خونه ی مادربزرگ بره سر کار... چرا؟ چون توجه به علم نداشتن... الان پسر من از 20 ماهگی اینطورا، راحت میذارمش پیش همسر و میرم به کارام می رسم... حتی همسرم کرونا داشت، براش فیلم گذاشتم و رفتم خرید و بدون گریه و... موند!!! چرا؟ چون 1 سال یک لحظه هم بدون من یا باباش نبوده... یه سال با بچه گره خورده بودیم ولی الان میوه ش رو می چینیم... از اول با سیستم علمی تغذیه ش رو شروع کردم (پوره ی سبزی و صیفی جات و میوه ها به جای فرنی و حریره و این غذاهای بی خاصیت)، الان خودش غذا می خوره و هیچی رو پس نمی زنه... همه ی اینا برای بچه ی ایرانی همسن پسر من فوق العاده پیشرفته محسوب میشه... جاش جداست، دندوناش از بقیه ی هم سناش خیلی بهتره وووو...
و مطمئنا حجم اطلاعات باعث وحشت هم میشه... و طبیعیه بچه ها بترسن بیان... اشکال نداره شما راحت باشید... وجود همچین جایی برای این صحبت ها لازمه... حالا من تخصصم نیست اما متخصص های خارجی مثل متخصص شیردهی، روانشناس، تغذیه کودک و... می شناسم که برای خانمها فروم هایی دارن...
و نظر شخصی من اینه که وقتی آگاه باشی که چی می خواد بشه هشیارتر قدم بر میداری... و راهت بدون برگشت نمیشه... وارد شدن به بچه داری مثل ورود به یه غار تاریکه... اگه نقشه داشته باشی (که تهیه هم شده)، می دونی فلان جا گوداله، دورش میزنی، فلان جا دیواره، راهتو عوض می کنی و... وقتی علائم فرضا اوتیسم رو بدونیم، حواسمون به نشانه ها هست و اگه توی مثلا 18 ماهگی مشکوک شدیم، پیگیری می کنیم و زمان طلایی رو از دست نمی دیم (توی چاه نمیفتیم)، یا از نظر تکامل و یا پیشرفت گفتار اگه یکم حس کنیم مشکلی هست سریع به متخصص اصلی (مثلا گفتاردرمان نه روانشناس) مراجعه می کنیم و راحت بچه رو به هم سن هاش می رسونیم... درباره ی سلامت جسمی هم همینه... حالا بچه های این تاپیک خیلی کوچیکن مباحث اصلی سر همین سلامتیه، یکم بزرگتر شن، بحث های تکاملی مطح میشه و خیلی خوب میشه با صحبت کردن اطلاعات به دست آورد و مشکلات رو پیدا و حل کرد...
در کل من موافق آگاهی هستم... امیدوارم که شما هم از این جریان اطلاعاتی این تاپیک استفاده کنید واقعا و حجم باری که روی شونه هاتونه سبک تر بشه... واقعا خواسته ی قلبی منه...

[nona]

نه دیگه کژال جون وقتی گفته لازم نیست خیالت راحت باشه کامل